اگر در لحظاتی که آندرانیک تیموریان پشت ضربه کرنر ایستاده تا توپ را روی دروازه حریف بفرستد، دست به سوی آسمان می‌برید که آن توپ گل شود، بهتر است نوع دعای‌تان را عوض کنید و از خدا بخواهید که اگر آن توپ گل نشده و بعد ما روی ضدحمله‌ای که حریف با همان توپ روی دروازه‌مان داشته به گل نرسیده‌ایم، لااقل وقتی دوباره مالک توپ شده‌ایم، به گل برسیم.
این دعا، کارسازتر است! چرایش را می‌توان از تفاوت زمانی یک دقیقه و چهل ثانیه‌ای در تفاوت زمان پخش بازی با اصل تصویر دریافتی فهمید. آنچه ما از گیرنده‌های خود در ایران می‌بینیم، با آن تصاویر خامی که از استرالیا به دست صداوسیما می‌رسد، در بهترین حالت، یک دقیقه و چهل ثانیه «دیلی» یا تاخیر در پخش دارد. جالب نیست؟
این فکر که هر آنچه از استرالیا به تهران می‌رسد را می‌توان به همان شکل خام تحویل خانواده‌ها و جامعه داد شاید فکر صحیحی نباشد اما اینکه صداوسیمای ایران گاهی حمله تیم ملی را برش می‌زند و میان گرماگرم بازی، تصویری از دقیقه صفر و پرچم تکان دادن یک کودک ایرانی را به خورد ما می‌دهد نمی‌توان هضم کرد.
آیا واقعا در صحنه حمله تیم ملی چیزی در حال پخش است که نمی‌توان نمایش داد یا مسوول این کار در رسانه ملی بی‌آنکه حساسیت بازی را درک کند، هر جا که دچار شک هم می‌شود، دکمه پخش تصاویر آهسته را می‌فشارد؟ آیا راه‌حل بهتری وجود ندارد؟!
تصاویری که «ما» از استرالیا می‌بینیم یک طرف، صدای گزارشگر و ادبیات کاربردی‌اش را باید کجای مغزمان بگذاریم؟
اگر شبکه‌های ماهواره‌ای کشورهای همسایه یا شبکه‌های اروپایی که بازی‌های معتبر جهان را روی دیش‌های جهانیان ارسال می‌کنند برای صداوسیما در زمینه ارسال تصاویر مرجع نیستند، لااقل گزارش گزارشگران آنها و شکل گویش و ادبیات کاربردی‌شان که می‌تواند الگوی مناسبی باشد!
چه کسی گفته گزارشگر بازی باید از دقیقه اول تا آخرین ثانیه بازی، یک دم و بی‌تنفس، هر آنچه در مورد آب و هوا، موقعیت جغرافیایی، مهاجران، مسافران، بازرگانان، متکدیان و سیاستمداران میزبان به ذهنش می‌رسد را پشت میکروفن خود به زبان بیاورد؟
از این حرف ها گذشته، چه کسی گفته معنای تعصب این است که هرچه پیش آمد کاملا یک طرفه "ایرانیزاسیون!" شود؟ دلیلی ندارد توپی که به وضوح به سینه بازیکن امارات خورده را به زور خطای هند جلوه دهیم، آن هم با وجود آن همه صحنه آهسته!!! بیچاره جوانان مردم که شما "آقایان گزارشگر" نقدشان می کنید و به آنها نمره می دهید...
این پرده گوش با صدای شما گزارشگران عزیز می‌لرزد اما مغز ما دیگر تاب جملات فخیمه‌تان را ندارد. چند لحظه‌ای سکوت کنید. چند دقیقه‌ای فقط نام بازیکنان مالک توپ را بگویید. نظرات شخصی شما را می‌توانیم در صفحات اجتماعی مجاز و فیلترنشده‌تان مرور کنیم. صداوسیما با تصاویرش به حد کافی بیننده‌اش را کلافه می کند، شما دیگر با صدای مخملی‌تان به ما رحم کنید!
