استوماتیت آفتی راجعه

تقریباً ۲۰درصد جمعیت را مبتلا می کند. براساس نمای کلینیکی طبقه بندی می شود:  زخمهای کوچک، زخمهای بزرگ و زخمهای هرپتی فرم

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز،  زخمهای کوچک در ۸۰درصد موارد این بیماری دیده می شود. قطرشان کمتر از cm1(cm3/.تا cm1)است و Scar نمی‌گذارد.

• زخمهای بزرگ قطر بیش از cm1 دارد و گاهی به cm5 نیز می رسد. زمان بهبود طولانی تر است و Scar می گذارد.

• زخمهای هرپتی فرم نمای خاص کلینیکی داشته و به صورت گروههای دوازده تایی از زخمهای کوچک عودکننده در مخاط دهان دیده می شود.

اتیولوژی:

علل ارثی، اختلالات خونی و نقائص ایمنی از علل ایجاد بیماری می باشند که مهمترین عامل علل ارثی است. نقایص خونی مانند کمبود آهن، فولات و ویتامین B نیز از دیگر فاکتورهای مشاهده شده است.

سایر فاکتورهای مؤثر در این بیماری عبارتند از: ضربه، استرس، اضطراب، حساسیت غذایی. حساسیت به غذاهایی مانند شیر، پنیر، گندم و آرد نیز از دیگر موارد شایع است.

تظاهرات بالینی:

اولین حمله بیماری اغلب در دهه دوم زندگی ایجاد می شود. ضایعات محدود به حفره دهان است ۲ تا ۴۸ ساعت قبل از ظهور زخم ناحیه موردنظر دچار سوزش می شود. اول    یک ناحیه قرمز رنگ موضعی و سپس پاپول سفید کوچک شکل می گیرد و زخمی می شود و در طی ۴۸ تا ۷۲ ساعت بعدی رشد می کند. این ضایعات گرد و قرینه و کم عمق معمولاً می باشند. در مخاط لب و گونه ای بیشتر دیده می شود و در کام کراتینیره و لثه نادرند. اغلب بیماران در طول یکسال دوره های متعددی از این بیماری را دارند که در هر حمله ۲ تا ۶ ضایعه دیده می شود.

زخمهای بزرگ دردناکند و در خوردن و تکلم اختلال ایجاد می کنند. ممکن است چند ماه باقی بمانند و با SCC اشتباه می شوند. ضایعه به کندی و با Scar بهبود می یابند و گاهی هم به کم تحرکی زبان و یا زبان کوچک منجر می شوند. فرم هرپسی ضایعه کمتر شایع است. این فرم در بزرگسالان بیشتر دیده می شود و شامل ضایعات کوچک متعددی است که قسمتهای وسیعی از مخاط دهان را می پوشاند.

گرفتن تاریخچه دقیق پزشکی از بیمار الزامی است. بر وضعیت خونی و ناراحتیهای عمومی بیمار تأکید می‌شود. برخی افراد مقاوم به درمان احتمالاً آلرژی غذایی دارند.

درمان:

در انواع خفیف مصرف Zilactin و یا اورابیس (Ora base) که یک امولوسیون حفاظتی است کافی میباشد. و از بی حس کننده های موضعی، مسکنها استفاده می شود.

در موارد شدیدتر استروئیدی های موضعی استفاده می شود:

تتراسایکلین موضعی، خمیر amlexanox نیز هم به صورت دهان شویه و هم روی گاز اسفنجی به کار می‌روند.

اگر داروهای موضعی مؤثر نبود می توان از انواع سیستمیک استفاده کرد.