ضایعات برجسته مخاط دهان برحسب محل ابتلا

کام :

• آبسه اپیکالی
• توروس پالاتینوس
• هیپرپلازیای فیبرو اپی تلیال
• تومورهای خوش خیم و بدخیم غدد بزاقی مینور
• سارکوم Kaposi
• لنفوم

لثه:

• پیوژنیک گرانولوما
• فیبروم تحریکی
• فیبروم محیطی با کلسیفیکاسیون
• ژانت سل گرانولومای محیطی
• پارولیس
• آبسه پریودونتال
• کیست لثه ای
• نئوپلاسمها (به خصوص سارکوم Kaposia، لنفوم در افراد آلوده به HIV)

گونه و لب:

• هیپرپلازیهای فیبرواپی تلیالی (فیبروم تحریکی)
• موکوسل
• نئوپلاسمهای مزانشیمی
• اسکواموس سل کارسینوما
• وروکوکارسینوما
• نئوپلاسمهای غدد بزاقی مینور

سطح دورسال و کناره طرفی زبان:

• فیبروم تحریکی
• لوزه زبانی هیپرپلاستیک
• همانژیوم
• لنفانژیوم
• گرانولرسل تومور
• نئوپلاسمای مزانشیمی
• اسکواموس سل کارسینوما
• ضایعات گرانولوماتوز

سطح ونترال زبان و کف دهان:

• رانولا
• کیست درمویید
• کیست لنفواپی تلیال و لوزه اکتوپیک
• نئوپلاسمای غدد بزاقی
• اسکواموس سل کارسینوما

ضایعات برجسته ای که رنگ آنها ممکن است در تشخیص بالینی مؤثر باشند:

الف) ضایعات برجسته زرد:

• لیپوما
• کیست لنفوایی تلیال
• لنفانژیوم
• گرانولرسل تومور
• سیست لثه ای
• دانه های فوردایس

ب) ضایعات سیاه، قهوه ای و خاکستری:

• نووس
• تومور نورواکتو درمال پیگمانته نوزادان
• ملانوم

ج) ضایعات سرخ، آبی و ارغوانی:

• پیوژنیک گرانولوما
• ژانت سل گرانولومای محیطی
• فیبروم محیطی باکلسیفیکاسیون (در مراحل اولیه)
• همانژیوم
• واریس
• هماتوم
• سارکوم کاپوزی
• موکوسل یا  رانولا

ضایعات برجسته و متعدد مخاط دهان:

الف) ضایعات راکتیو:

• اپولیس فیشوراتوم
• بیماری Heck
• تومور حاملگی
• ژانت سل گرانولوما در مبتلایان به پرکاری پاراتیروئید
• فیبروم تحریکی
• کندیلوما آکومینا توم (زگیل مقاربتی)
• وروکا ولگارلیس (به خصوص بر روی لب ودر اطراف دهان)
• هیپوپلازی پاپیلری کام

ب) نئوپلاسما:

• تومورهای متاستاتیک
• سارکوم کاپوزی
• لنفوم

ج) ضایعات گرانولوماتوز

• بیماری Crohn
• سارکوییدوز

د) اختلالات تکاملی:

• توروس و اگزوستوز
• لنفانژیوم
• همانژیوم (با یا بدون ارتباط با سندرومهای آنژیو ماتو)

هـ) ضایعات ناشی از تجمع مواد:

• آمیلوییدوز
• کیست رویشی
• کیست لنفواپی تلیال
• لیپویید پروتئینوزیس

و) سندرومهای ژنتیکی خاص:

• بیماری Darrier
• توبروس اسلکروزیس
• سندرم Cowden
• نوروفیبروماتوز
• MEN نوع III

عفونتهای هرپس سیمپلکس راجعه لب

عفونت هرپس لبی و عفونت هرپس داخل دهانی در بیمارانی که سابقه این عفونتها را داشته اند و یا آنهایی که آنتی بادی سرمی خارجی در جهت مقابله با نوع دیگری عفونت اولیه دریافت کرده اند دیده می شود.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، عفونت راجعه قسمت محدودی ارپوست یا مخاط را در بر می گیرد. هرپس راجعه ناشی از فعالیت مجدد ویروسهایی است که در بافت عصبی فرد مبتلا در حملات بیماری مخفی مانده است. ضربه به لب، تب، آفتاب سوختگی، قاعدگی و مصرف داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی عامل مستعد کننده این عفونت است.

ویروس از تنه عصبی مهاجرت می کند و سلولهای اپی تلیالی را مورد حمله قرار داده از سلولی به سلول دیگر می رود و منجر به ضایعه می گردد. میزان ابتلای مجدد افراد مختلف بین ۲۰ تا ۴۰ درصد می باشد.

فعالیت دوباره ویروس مخفی گانگلیون عصبی می تواند ناشی از کاهش IgA سرمی،کاهش ایمنی سلولی ، کاهش فعالیت ضد هرپس بزاق و کاهش ADCC (antibody dependent cell mediated cytotoxicity) واینترلوکین I(که در نتیجه رها شدن پروستاگلاندینها در پوست است) باشد.

افراد دارای نقص لنفوسیت T (مثلاً به دلیل ایدز یا شیمی درمانی یا پیوند اعضا) ضایعات بزرگ و مزمن هرپس را نشان می دهند و به ندرت به عفونت منتشر مبتلا می شوند.

تظاهرات بالینی:

هرپس لبی ممکن است به دنبال تب، قاعدگی، اشعه ماورای بنفش و یا استرسهای عاطفی بروز یابد. در محل ضایعات ابتدا سوزش و درد مختصری حس می شود که همراه با ورم در محل می باشد ودر نهایت خوشه ای از وزیکولهای کوچک تشکیل می شود که قطر وزیکول ۱ تا ۳ میلیمتر است و اندازه هر خوشه۱ تا cm 2 متغیر است.

ضایعات بزرگتر در افراد دارای نقص ایمنی معمول است. ضایعات داخل دهانی مشابه ضایعات لبی میباشد.

وزیکولها معمولاً سریع پاره و زخمی می گردند. ضایعات معمولاً به صورت خوشه ای از وزیکولهای کوچک یا زخمهایی است که روی مخاط لثه، کام و یا ریجهای آلوئول به شدت کراتینیزه ، یافت می شود. گرچه در نواحی دیگر دهان هم به ندرت اتفاق می افتد.

درمان:

عفونت هرپس در افراد نرمال موقتی است و درمان علامتی نیاز دارد و در سایر موارد شدید مشورت تخصصی لازم است. در برخی موارد که عود عفونت ناشی از تابش آفتاب است می توان محافظهایی در برابر آفتاب به کار برد. آسیکلوویر (داروی اصلی ضدهرپس) بسیار موثر است.