یعقوب(ع)؛ خداوند پس از مدتی طولانی، پراکندگی او را جمع فرمود و فراهم آورد. قائم(عج) نیز، خداوند پریشانی و پراکندگی او را پس از مدتی درازتر جمع خواهد ساخت.
یعقوب(ع) برای یوسف آن قدر گریست که چشمانش از اندوه سفید شد در حالی که خشم خود را فرو می برد. (1) قائم(عج) نیز برای جدش حسین (ع) گریسته و می گرید و در زیارت ناحیه فرموده است:«و لأبکین علیک بدل الدموع دما»؛ به جای اشک بر تو خون می گریم.(2)
یعقوب(ع) منتظر فرج بود و می گفت:«لا تیأسوا من روح ا... إنه لا ییأس من رَوح ا... إلا القوم الکافرون»(3)؛ از رحمت خداوند نا امید نشوید که همانا کسی، جز گروه کافران از رحمت خداوند مأیوس نشود.
قائم(عج) نیز منتظر فرج است، چنان که روایات شاهد بر این معنی است.(4)
پی نوشت:
1ـ سوره ی یوسف، آیه ی 84 /// 2- بحارالانوار، ج101، ص320 /// 3- سوره ی یوسف، آیه ی 87 /// 4- مکیال المکارم، ج1، ص229
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بگو در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است، سپس خداوند به همین گونه، جهان را ایجاد می کند خداوند یقیناً بر هر چیز تواناست) /عنکبوت20
