فضايلي غیر قابل انکار و بی نظیر برای مولا علی(ع)

علمای مهم اهل سنت تا 350 آیه را در باره امیرالمومنین علی علیه السلام برشمرده‌اند كه ما به نقل روایاتی از طریق اهل سنت در این باره اشاره می کنیم :

ابن عساكر ، از علمای بزرگ اهل سنت در تاریخ دمشق می‌نویسد : 

عن ابن عباس ، قال : « نزلت فی علیّ ثلاثمائة آیة » . 

تاریخ مدینة دمشق ، ج 42 ، ص364، تاریخ الخلفاء سیوطی، ص171 - الصواعق المحرقه ابن حجر مکی، ص196

ابن عباس می گوید : 300 آیه از قرآن كریم در باره علی علیه السلام نازل شده است . 

خطیب بغدادی در تاریخ بغداد می‌نویسد : 

عن ابن عباس قال : نزلت فی علی ثلاثمائة آیة . 

تاریخ بغداد ، ج 6 ، ص 221 . 

سیوطی از بزرگترین علمای تاریخ اهل سنت نیز می‌نویسد : 

عن ابن عباس قال : نزلت فی علی ثلاثمائة آیة .

تاریخ الخلفاء ، ص 171 ، الصواعق المحرقة ، ص 196. 

و در جای دیگر می‌نویسد : 

قال ابن عباس : نزلت فی علی أكثر من ثلاثمائة آیة فی مدحه . 

تاریخ الخلفاء ، ص 172، و السیرة النبویّة ، زینی دحلان بهامش السیرة الحلبیّة ، ج2 ، ص11 و الصواعق المحرقة ، ص 125 ط . المحمدیّة و 76 ط. المیمنة بمصر . 

بیش از سیصد آیه از قرآن كریم ، در ستایش از علی علیه السلام نازل شده است . 

ابن حجر هیثمی در كتاب الصواعق المحرقة كه آن را در رد عقائد شیعه نوشته است ، در این باره می‌نویسد : 

وروى سعید بن جبیر ، عن ابن عباس ، قال : ما نزل فی أحد من كتاب اللّه ما نزل فی علی .

الصواعق المحرقة ، ص 76 ، الباب التاسع ، الفصل الثالث . 

ابن حجر هیثمی در جای دیگر و نیز سیوطی در تاریخ الخلفاء می نویسند : 

أنّه ما نزل فی أحد من كتاب اللّه كما نزل فی علی . 

تاریخ الخلفاء ، ص 171 ، و الصواعق المحرقة ، ص 127. 

در حق هیچ كسی ، به اندازه علی علیه السلام ، در قرآن نازل نشده است . 

زینی دحلان – مفتی مكه مكرمه و متوفای 1305 هجری – در کتاب السیرة النبویة، جلد2، صفحه11 از ابن عباس نقل می‌کند:

نزلت فی علی أكثر من ثلاثمأئة آیة فی مدحه.

بیش از 300 آیه در مدح علی نازل شده است.

الصواعق المحرقة، چاپ محمدیه مصر، ص125 و چاپ میمنة مصر، ص76 - تاریخ الخلفاء، ص172

حاکم نیشابوری – از استوانه‌های علمی اهل سنت – در مستدرک الصحیحین نقل می‌کند از احمد بن حنبل – رئیس حنبلی مذهب‌ها – كه می‌گوید:

ما جاء لأحد من أصحاب رسول الله صلى الله علیه و آله من الفضائل ما جاء لعلی بن أبی طالب رضی الله عنه.

فضائلی كه در حق علی بن أبی طالب آمده، در حق هیچ‌یك از اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و سلم) نیامده است.

مستدرک الصحیحین للحاکم النیشابوری، ج3، ص107

ابن جوزی در مناقب احمد بن حنبل می‌گوید:

ما لأحد من الصحابة من الفضائل بالأسانید الصحاح مثل ما لعلی رضی الله عنه.

آن‌همه فضائلی كه با سندهای صحیح در حق علی آمده، در حق هیچ‌یك از صحابه نیامده است.

مناقب احمد بن حنبل، ص163- تهذیب التهذیب لإبن حجر العسقلانی، ج7، ص298 – الإصابة، ج4، ص464 - شواهد التنزیل للحاكم الحسكانی، ج1، ص27 - الإستیعاب لابن عبد البر، ج3، ص51

و حتی بسیاری از علمای اهل سنت نقل كرده‌‌اند كه یك چهارم قرآن در حق امیر المؤمنین علی بن أبی طالب علیه السلام نازل شده است . 

حاكم حسكانی از بزرگان اهل سنت می‌نویسد : 

عن الاصبغ بن نباتة ، عن على قال : نزل القرآن أربعة أرباع : ربع فینا ، وربع فی عدونا ، وربع حلال وحرام وربع فرائض وأحكام ولنا كرائم القران . 

شواهد التنزیل ، ج 1 ، ص59 و ص62 و تاریخ الیعقوبی ، ج 2 ، ص136 و ینابیع المودة ، ج 1 ،‌ ص377. 

اصبغ بن نباته از امیر مومنان نقل کرد که فرمودند قرآن چهار جزء نازل شد . یک چهارم در مورد ما ، یک چهارم در مورد دشمنان ما ، یک چهارم در مورد حلال وحرام و یک چهارم در مورد واجبات واحکام ؛ وآیات شاخص قرآن (کریمه به بهترین شیء در هر مجموعه گفته می شود) در مورد ماست . 

و مرحوم كلینی رضوان الله تعالی علیه در كتاب كافی در روایتی كه سند آن صحیح است ، شبیه همین روایت را نقل می‌كند : 

عن أبی بصیر ، عن أبی جعفر علیه السلام ، قال : نزل القرآن أربعة أرباع : ربع فینا ، وربع فی عدونا ، وربع سنن وأمثال ، وربع فرائض وأحكام . 

الكافی ، ج2 ، ص627 ، ح 4 .

از ابن عباس از پیامبر اکرم(ص) نقل نموده که آن حضرت فرمود: 

«ما انزل آیة فیها «یا ایّها الذین آمنوا» و علیّ رأسها و امیرها؛و آیه‏ای که در آن «یا ایّها الذین آمنوا» آمده، نازل نکرده است خداوند مگر آن که علی در رأس آن قرار دارد.»( المناقب، همان، ص 316، حدیث 316؛ فرائد السمطین، ج 1، ص 78.) یعنی تمامی این آیات در ابتدا و قبل از همه در شأن علی و مربوط به آن حضرت است.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
پروردگارا به حقانیت امیرالمومنین علیه السلام مادر تازه از دست داده ام را بیامورز 
یا امیرالمومنین شما شاهدید که او هر هفته برای تبلیغ ولایت شما به روستاها میرفت ومعارف شما را بین خانمها تبلیغ می نمود به امید اینکه انان در چنگ دشمنان ولایت گرفتار نگردند