فضايلي غیر قابل انکار و بی نظیر برای مولا علی(ع)

جابر بن عبدالله انصاری روایت میکند که :
در منی خدمت حضرت رسول (صلوات الله علیه و آله) بودیم و مردی را دیدیم که گاهی در رکوع و گاهی در سجده بود و نماز را با کمال طمأنینه بجا می آورد و گاهی تضرع و مناجات میکرد با خدا . عرض کردیم : یا رسول الله !این مرد چقدر نیکو نماز میخواند.آن حضرت فرمود: این همان کسی است که پدر شما (آدم)را از بهشت بیرون کرد. پس امیرالمؤمنین(روحی فداه) پیش رفت و او را بلند کرد و چنان بزمین زد که گویی دنده های راست او داخل دنده های چپ او شد و دنده های چپ او داخل دنده های راست او . و فرمود:تو را میکشم انشاالله . بعرض رسانید نباید مرا بکشید ، زیرا خداوند مرا مهلت داده تا وقت معلوم (و معین نزد خودش و شما) چه شده است که قصد کشتن مرا نموده ای؟بخدا قسم دشمن ندارد کسی تو را مگر آنکه سبقت گرفته است نطفه من برحم مادرش ،پیش از رسیدن نطفه پدرش و در حقیقت شریکم من در اموال و اولاد دشمنان تو ،همچنانکه خداوند در کتاب محکم خود قرآن فرموده : وشارکم فی الاموال و الاولاد . شرکت نما با ایشان در اموال و فرزندانشان.
رسول الله (صلوات الله علیه و آله) فرمودند: راست گفت یا علی(علیه السلام)؛دشمن نمیدارد کسی تو را از قریش مگر زنا زاده و نه کسی از انصار مگر یهودی(که منافق باشد) و از عرب (متهم به زنازادگی) و از سایر مردم که شقی باشند و از زنها آنیکه سلیطه و هرجایی و آلوده به بیعفتی باشد.
سپس آنحضرت به انصار توجه کرد و فرمود: عرضه کنید بفرزندان خود محبت علی(علیه السلام) را و هریک از آنها که اجابت کرد و علی(علیه السلام) را دوست داشت فرزند شماست و هریک که اظهار دشمنی نمود از شما نیست.

کتاب علل الشرایع شیخ صدوق جلد اول