مبحث هفتاد و نهم طرح صالحین: «رحلت پیامبر اسلام(ص)، شهادت امام حسن(ع) و امام رضا(ع)»

♡❤
پر زد نشست کفتر شعرم به بام تو
وقتی رسید قافیه هایم به نام تو
جا خورده است شعر و غزل از مقام تو
ارباب دومی و دو عالم غلام تو

اول امام زاده ی عالم حسن سلام
راه نجات عالم و آدم حسن سلام

♡❤♡

ابن السحاب و زاده ی دریا چه گوهری!
خورشید هستی و کرمت ذره پروری
از درک شعر و مرثیه ها هم فراتری!
ارباب اگر تویی چه کنم غیر نوکری؟

بی دفتر و حساب، کریمانه می دهی
ساده، بدون قصر و کرمخانه می دهی

♡❤♡

دستان بخشش و کرمت سبز یا حسن
صاحب لوایی و علمت سبز یا حسن
زهرا نژادی و قدمت سبز یا حسن
یک روز می شود حرمت سبز یا حسن ...

روزی که منتقم برسد از دعای تو
یک گنبد قشنگ بسازد برای تو

♡❤♡

تابوت تیر خورده و یک قبر بی حرم
این هم جزای آن همه آقایی و کرم
وقتی به بال دل به بقیع تو می پرم
دنیا خراب می شود انگار بر سرم ...

«حتی نوادگان تو صاحب حرم شدند»
منسوب بر تواند و چنین محترم شدند!

♡❤♡

گفتم بقیع، خون به دل واژه ها شده
پر زد کبوتری و چه خاکی به پا شده!
از غصه هات پشت رباعی دو تا شده
روح از تن غزل به گمانم جدا شده

این جا به بعد شعر برای مدینه است
حال و هوای شعر هوای مدینه است

♡❤♡

مادر، فدک، عدو و سه تا نقطه ناگهان ...
گویا قیامت است زمین خورده آسمان
دستی و ضربه ای و حسن مانده مات از آن
این شد شروع شام و کتک های کودکان

طوفان کربلا زِ همین کوچه پا گرفت
آخر حسن چه دید؟ زبانش چرا گرفت؟

♡❤♡

روزی مصیبتی به پیمبر رسید و بعد
باد خزان به کوچه ی مادر وزید و بعد
بابا ز جور حادثه در خون تپید و بعد
نامردمی ز مردم دنیا کشید و بعد

بالا گرفت کارش و تشتی طلب نمود
پس داد با جگر همه خونی که خورده بود

♡❤♡

آن روز در میان همان کوچه مُرد و رفت
طاقت نداشت، یک نفس از کاسه خورد و رفت
در آخرین بغل پسرش را فشرد و رفت
ارباب زاده را به حسینش سپرد و رفت

در کربلا حسن شو به جای پدر بجنگ
اصلاً نترس، بی زره و بی سپر بجنگ

♡❤♡

┘◄ داود رحیمی
۩ السلام علیک یا امام مجتبی (ع) ۩