مبحث هفتاد و نهم طرح صالحین: «رحلت پیامبر اسلام(ص)، شهادت امام حسن(ع) و امام رضا(ع)»

بنام خدا

کرامتی دیگر از امام حسن (ع): گزارش حضرت از چگونگی شهادت خود.

طبق روايات فراوان، ائمه اطهار عليهم السلام از علوم غيبى به اذن الهى آگاهى دارند و امام حسن عليه السلام نيز از چنين علمى برخوردار بود، از جمله: اطلاع دادن آن حضرت از کيفيت‏ شهادت و ماجراى بعد از آن است که فرمود: «انا اموت بالسم کما مات رسول الله صلى الله عليه و آله: قالوا: ومن يفعل ذلک بک؟ قال امراتى جعدة بنت الاشعث‏بن قيس فان معاوية يدس اليها ويامرها بذلک...؛من چون رسول خدا به وسيله زهر از دنيا مى‏روم. گفتند: چه کسى تو را مسموم مى‏کند؟ فرمود: همسرم جعده، دختر اشعث‏بن قيس؛ زيرا معاويه با نيرنگ او را فريب مى‏دهد و او را به آن امر مى‏کند.» به آن حضرت پيشنهاد دادند که او را از خانه‏ ات بيرون کن. فرمود: چنين کارى انجام نمى‏دهم، به چند جهت:

1. در علم خداوند مقدر است که او قاتل من است [و از قضا و قدر حتمى الهى نمى‏توان فرار کرد]؛

2. هنوز جرمى مرتکب نشده است که من او را به عنوان مجازات اخراج کنم؛

3. اخراج او بهانه مىیشود براى حملات و تهمتهاى ناجوانمردانه دشمنان عليه من.»

از همه اينها گذشته، امام وظيفه دارد علم اختصاصى خود را ناديده گرفته، با ديگران همانند افراد عادى رفتار نمايد.

و همين طور امام حسن مجتبى عليه السلام به برادرش امام حسين عليه السلام وصيت کرد که بعد از شهادتش پيکر او را جهت ديدار به روضه مبارک پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله ببرند... و از جمله، فرمود: «واعلم انه سيصيبنى من عائشة مايعلم الله والناس من بغضها وعداوتها لله ولرسوله وعداوتها لنا اهل البيت؛ بدان که به زودى از عايشه بر من ظلمهايى مى‏رسد که خدا و مردم از کينه و بغض او نسبت‏ به خداوند و رسول خدا صلى الله عليه و آله و ما اهل بيت آگاهى دارند.»

بعد از مدتى هم پيش بينى اول به وقوع پيوست که جعده با تحريک معاويه حضرت را مسموم کرد و هم خبر دوم تحقق يافت که عايشه نسبت‏ به جنازه آن حضرت اهانت کرد و طبق برخى نقلها جنازه را تير باران نمودند، و هفتاد چوبه تبر به سوى آن بدن و تابوت هدف‏گيرى شد.