پاسخ به:مبحث هفتاد و نهم طرح صالحین: «رحلت پیامبر اسلام(ص)، شهادت امام حسن(ع) و امام رضا(ع)»
شنبه 29 آذر 1393 4:11 PM
بنام خدا
کرامت دوم امام حسن (ع)
ميرزا محمد شفيع شيرازى متخلص به وصال شيرازى متوفى سال 1262 ه. ق در شيراز از بزرگان شعرا و ادبا و عرفاى عصر فتحعلى شاه قاجار بود. علاوه بر مراتب علمى، به تمام خطوط هفت گانه (نسخ، نستعليق، ثلث، رقاع، ريحان، تعليق و شکسته) مهارتى به سزا داشته و کتابهاى فراوانى نيز با خطوط مختلف نگاشته است. از جمله، اينکه 67 قرآن به خط زيباى خود نوشته است. بر اثر نوشتن زياد چشمش آب مىآورد و به پزشک مراجعه مىکند، دکتر مىگويد: من چشمت را درمان مىکنم، به شرطى که ديگر با او نخوانى و خط ننويسى. پس از معالجه و بهبودى چشم، دوباره شروع به خواندن و نوشتن مىکند تا اينکه به کلى نابينا مىشود. سرانجام با حالت اضطرار متوسل به محمد صلى الله عليه و آله و آل او مىشود. شبى در عالم رؤيا پيغمبر اکرم صلى الله عليه و آله را در خواب مىبيند، حضرت به او مىفرمايد: چرا در مصائب حسين مرثيه نمىگويى تا خداى متعال چشمت را شفا دهد. در همان حال حضرت فاطمه زهرا عليها السلام حاضر گرديده، مىفرمايد: وصال! اگر شعر مصيبت گفتى، اول از حسنم شروع کن؛ زيرا او خيلى مظلوم است.
صبح آن روز وصال شروع کرد دور خانه قدم زدن و دستبه ديوار گرفتن و اين شعر را سرودن:
-
از تاب رفت و طشت طلب کرد و ناله کرد
-
آن طشت را ز خون جگر باغ لاله کرد
نيمه دوم شعر را که گفت، ناگهان چشمانش روشن و بينا شد. آن گاه اضافه کرد:
-
خونى که خورد در همه عمر، از گلو بريخت
-
دل را تهى زخون دل چند ساله کرد
