مبحث هفتاد و نهم طرح صالحین: «رحلت پیامبر اسلام(ص)، شهادت امام حسن(ع) و امام رضا(ع)»

امام حسن پرچمدار صلح و ازادی

بزرگان و زمامداران جهان هنگاميکه اوضاع و شرايط را بر خلاف هدفها و نظريات خود مي‏يابند؛ همواره سعي ميکنند در موارد دو راهي، جانبي را بگيرند که زيان کمتري در برداشته باشد؛ و اين يک اصل اساسي در محاسبات سياسي و زمامداري است.

امام مجتبي (ع) نيز براساس همين شيوه عقلي مي‏کوشيد هدفهاي عالي خود را تا آنجا که مقدور است بطور نسبي تأمين نمايد از اين رو هنگاميکه ناگزير شد با معاويه کنار آيد، طبق ماده اول با اين شرايط حکومت را بوي واگذار کرد که در اداره امور جامعه اسلامي براساس قوانين قرآن، و طبق روش پيامبر (ص) رفتار نمايد بديهي است نظر امام تنها رسيدن به قدرت و حکومت نبود، بلکه هدف اصي صيانت و نگهداري قوانين اسلام در اجتماع، و رهبري جامعه براساس اين قوانين بود و اگراين روش بوسيله معاويه اجرا ميشد؛ باز تا حدودي هدف اصلي تأمين شده بود.

بعلاوه طبق ماده دوم؛ پس ازمرگ معاويه، حسن ابن علي «ع» ميتوانست آزادانه رهبري جامعه اسلامي را بعهده بگيرد. و با توجه به اينکه معاويه در حدود سي سال از آنحضرت بزرگتر بود.

و در آن ايام دوران پيري را ميگذراند و طبق شرايط عادي اميد زيادي ميرفت عمر وي چندان طول نکشد، روشن ميشود که اين شرط با محاسبات عادي تا چه حد بنفع امام و مسلمانان بود.

بقيه مواد پيمان نيز هر کدام حائز اهميت بود زيرا در شرايطي که اميرمؤمنان «ع» در مراسم نماز جمعه و در حال نماز با کمال بي‏پروائي مورد سب و شتم قرار ميگرفت و اين کار بصورت يک بدعت ريشه‏داري درآمده بود و شيعيان و دوستداران آنحضرت و افراد خاندان پيامبر (ص) همه جا مورد تعقيب و در معرض تهديد و شکنجه بودند ارزش چنين تعهدي غير قابل انکار بود.