مبحث هفتاد و نهم طرح صالحین: «رحلت پیامبر اسلام(ص)، شهادت امام حسن(ع) و امام رضا(ع)»

ابن عبّاس نقل مي کند که روزي رسول اکرم (صلّي اللّه عليه و آله) در جائي نشسته بودند ناگهان امام مجتبي (عليه السّلام) با آنکه خردسال بود به طرف پيغمبر اکرم (صلّي اللّه عليه و آله) آمد آن حضرت وقتي او را ديدند گريه کردند و با اشک چشم فرمودند: پسرم بيا نزد من، بيا پيش من و به قدري به او گفتند بيا بيا که آن حضرت آمد خدمت رسول اکرم (صلّي اللّه عليه و آله) و روي زانوي راست رسول اکرم (صلّي اللّه عليه و آله) نشست، پيغمبر اکرم (صلّي اللّه عليه و آله) فرمودند:

حسن (عليه السّلام) پسر من است. او از من است. او نور چشم من است. او روشنائي قلب است. او ميوه جان من است.او سيّد وآقاي جوانان اهل بهشت است. او حجّت خدا است بر امّت من. امر او امر من است. سخن او سخن من است. کسي که از او پيروي کند از من است. و کسي که تمرّد دستورات او را بکند از من نيست. من وقتي او را ديدم به ياد آنچه بعد از من از براي او از مصائب و ذلّت تا زمان وفاتش واقع مي شود، افتادم. او را با ظلم و دشمني بوسيله ي سمّ مي کشند. آنجا است که ملائکه ي هفت آسمان بر او گريه مي کنند. و بر او همه چيز حتّي پرندگان آسمان و ماهيان دريا گريه مي کنند. کسي که بر او و مصيبتهاي او گريه کند در روز قيامت که همه ي چشمها گريان است چشمش گريان نخواهد شد و کسي که براي مصائب او محزون شود روز قيامت که همه ي قلبها محزون است قلبش محزون نخواهد شد و کسي که او را در بقيع زيارت کند قدمش در صراط روزي که همه ي قدمها مي لغزد، نلغزد.