کدام کنسول بازی مناسب شماست؟

اگر اهل بازی‌های ویدئویی بوده باشید یا تازه بخواهید به جمع این قشر خوشبخت بپیوندید، حتما همیشه برای انتخاب بین یکی از کنسول‌ها درگیری داشته‌اید.

واقعا جنگ کنسول‌ها و رایانه‌های شخصی حتی از جنگ بین گوشی‌های موبایل هم داغ‌تر و پرتنش‌تر است. چرا که هنوز هم خرید یک کنسول بازی یا جمع کردن سیستمی مخصوص بازی، خرجی به مراتب بیشتر از خرید یک گوشی تلفن همراه روی دست خریدار می‌گذارد و هیچ‌کس هم دوست ندارد بگوید ماست خودش ترش است. همان طور که هواداران تیم‌های قرمز و آبی بندرت زیر بار نقص و کاستی تیم‌های خود رفته و با تکیه به چند اتفاق خوب و تاریخ‌ساز، در اوج نتیجه‌گیری‌های ضعیف تیم محبوب خود، باز هم آن را قَدَر و یکه‌تاز می‌دانند.

در این بین آن کسی که واقعا دنبال تفریح و سرگرمی سالم است، دچار سردرگمی می‌شود. هر گیمر بر حسب سلیقه‌ی خود، همان چیزی که می‌پسندد را توصیه می‌کند و در نتیجه قدرت خرید هوشمند را از گیمر نوپا سلب می‌کند.

از آنجایی که بحث سر برتری فلان کنسول به بهمان کنسول هنوز داغ است و با ورود به نسل هشتم داغ‌تر هم شده، تصمیم گرفتیم با تحریر و انتشار یک سلسله مقاله در باب خوب و بد هر کنسول به صورت طبقه‌بندی شده (مشخصات کلی، بازی‌ها، احترام به مشتری، لوازم و سخت‌افزارهای جانبی و...) یک بار برای همیشه خط بطلانی روی این بحث‌های بی‌پایان بکشیم.

پیش از هر چیز باید بر این نکته تاکید کنیم که مایکروسافت، سونی، انویدیا، اِی.تی.آی، اینتل، اِی.اِم.دی و به طور کل هر تولید کننده‌ای که در این بازار دستی دارد و از آن کسب روزی می‌کند، اول و آخر یک فروشنده به حساب می‌آید و گیمرها هم مشتریانش.

نه داستان پهلوانان مردمی است که با فدای دار و ندارش، زندگی را وقف مردم کرده باشد، نه ماجرای سازمان‌های خیریه‌ی مستقل است که اگر هم درآمدی کسب کنند، در نهایت نیّتشان امور خیریه باشد. سونی و مایکروسافت و دیگر شرکت‌ها، هر کدام ابرقدرتی در بازار سرگرمی و زمینه‌های مربوطه به شمار می‌روند که در بازاری کاملا رقابتی حضور دارند.

هر کدام برای حفظ مشتریان کنونی و جلب توجه مشتریان بالقوه، خود را به آب و آتش می‌زنند. در این بین آن که بتواند بهتر نیازهای مخاطب خود را تشخیص داده و با محصولات اقناع‌کننده‌تری تغذیه‌اش کند، پیروز میدان خواهد شد و دیگری باید پشت سرش بیافتد و روی جاپایش لِی‌لِی کند. وقتی از این زاویه به ماجرا نگاه می‌کنیم، مفهوم و ذات فن‌بوی بودن یا هواداری از این شرکت‌ها چه بسا پوچ به نظر می‌آید و عقل حکم می‌کند که بالکل قضاوت کلی راجع به سر تا پای یک ابرقدرت را ترک کرده، به تک‌تک زوایا نگاه کرده و هر گوشه را بر اساس کیفیت همان گوشه بسنجیم. قطعا سزاوارترین نوع نقد هم همین است. انتقادی که تمام خوب یک نفر را به خاطر یک بد خراب کند، و تعریفی که به خاطر یک خوب، تمام بدی‌های دیگری را ندید بگیرد، به یک اندازه پوچ و بی‌ارزش هستند.

تفاوت‌های اساسی کنسول و پی.سی چیست؟

یک تفاوت اساسی بین کنسول‌های بازی و رایانه‌های شخصی وجود دارد. کنسول‌های بازی تاریخ انقضا دارند و معمولا پس از شش یا هفت سال از رده خارج می‌شوند، در حالی که رایانه‌های شخصی همیشه پابرجا هستند. البته انقضا نداشتن رایانه‌های شخصی بیشتر پارادوکس است تا حقیقت. اتفاقا کنسول‌های بازی طی 6-7 سالی که روی بورس هستند، همیشه میزبان بازی‌های مطرح هستند؛ در حالی که جاودانگی رایانه‌های شخصی فقط برای کلیت این پلتفرم صدق می‌کند و پی.سی بازها (کامپیوتربازها) خوب می‌دانند که برای بازی کردن با سیستم خود در شرایط ایده‌آل، باید هر یکی دو سال قطعاتش را ارتقا بدهند.

بهتر بگوییم، بازی‌های رایانه‌ای هر روز دچار پیشرفت می‌شوند. رایانه‌های شخصی بیشتر برای بازیکن محدودیت ایجاد می‌کنند و سازندگان تا حد قابل توجهی می‌توانند جاه طلبی به خرج داده و سنگین‌ترین گرافیک‌ها را برای بازی‌های خود در نظر بگیرند. این در حالی است که همان سازندگان مجبورند بازی را برای کنسول‌های بازی بهینه کنند تا با سخت‌افزار محدود آن‌ها بخواند. به همین دلیل است که معمولا تا دو سه سال پایانی عمر کنسول‌های بازی، تفاوت بین نسخه‌های کنسولی با نسخه‌های پی.سی چندان مشهود نیست؛ در حالی که نسخه‌های کامپیوتری سخت‌افزار قوی‌تر و گران‌تری برای اجرا شدن طلب می‌کنند.

به عنوان یک اجماع کلی، باید بگوییم که بازی با پی.سی همیشه دست شما را برای لذت بردن از آخرین تکنولوژی‌ها باز می‌گذارد؛ به شرطی که از نظر مالی بسته نباشد. در مقابل، کنسول‌های بازی تا چند سال بدون دردسر تجربه‌ی بهترین عناوین را برای شما فراهم کرده، در قبالش فقط یک بار از شما تقاضای خرید سخت‌افزار اجرایی می‌کنند.

البته مسائل نه چندان مشهود دیگری هم در انتخاب بین این دو قبیله وجود دارد:

مثلا برای بازی با پی.سی باید چند ساعتی را مثل چوب خشک روی صندلی بنشینید و اگر صندلی مناسبی نداشته باشید (که خرج خودش را دارد) بعد از مدتی نیاز به روغن‌کاری خواهید داشت! در عوض، موقع بازی با کنسول می‌توانید به پشتی، روی مبل و کاناپه، روی زمین، یا حتی به دیوار لم داده و از بازی خود لذت ببرید. البته اگر کمی ماجراجو باشید، می‌توانید لپ‌تاپ خود را هم با کابل اچ دی‌ام‌آی به تلویزیون متصل کرده و با دسته‌ی ایکس‌باکس که مثل آب شدن قطاب در دهان بوسیله‌ی ویندوز شناخته می‌شود، هر جا بخواهید لم بدهید. البته در این مورد باید دسته‌ی سیم‌دار استفاده کنید که باز هم یک سری گزینه‌های راحتی را غیرممکن خواهد کرد.

در حال حاضر در بازار ما، کنسول‌های مرجع حاضر عبارتند از: Xbox360، Xbox One، Playstation 3، Playstation 4 و اگر خوش شانس و خوش هزینه باشید، می‌توانید از بعضی سوراخ سنبه‌ها Nintendo Wii و WiiU هم پیدا کنید.