پاسخ به:مبحث هفتاد و ششم طرح صالحین: «رمز و راز خوشی‌ها و ناخوشی‌های زندگی»
پنج شنبه 13 آذر 1393 9:01 PM
یادمان بماند که اگر فرد متمولی و به قول معروف بچه پولداری دیدیم که زندگی اش ربطی به دین نداشت حسرت نخوریم. زیرا آن پول و ثروت نعمت برای او محسوب نمی شود. بدانیم که مالمان برای خودمان نیست بلکه خداوند برای اندک مدتی در دست ما قرار داده تا در جایش مصرف کنیم.
در طول تاریخ و در همه ی جوامع عده ای متمول و عده ای کم درآمد و فرو دست وجود داشتند و در کنار هم زیست می کرده اند به این علت بوده است که افراد مرفه و متمول و سرمایه دار به قشر پایین تر کمک و یاری کنند تا مساوی شوند. (وَاللّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ فِی الْرِّزْقِ فَمَا الَّذِینَ فُضِّلُواْ بِرَآدِّی رِزْقِهِمْ عَلَى مَا مَلَكَتْ أَیْمَانُهُمْ فَهُمْ فِیهِ سَوَاء أَفَبِنِعْمَةِ اللّهِ یَجْحَدُونَ) (نحل/ 71)
شاید هم یه امتحان برای خودش و ما و همه کسانی که شاهدن. حسرت خوردن خودش یه جور ناخوشیه. اینکه به چیزی که داری ناراضی باشی و به داشته های مردم نگاه کنی. اینطوری کم کم داشته های خودتم از دست میدی. خوشی اینه که به داشته هات راضی باشی و خدا رو شکر کنی. شاید ما ظرفیتمون کمتر از حتی اون بچه پولدار هم بوده. خیلی از اونها درسته دین درست و حسابی ندارن ( که اصلاً قابل توجیه نیست. ) ولی مرام و معرفت دارن که البته خیلی هاشونم ندارن.
