مبحث هفتاد و ششم طرح صالحین: «رمز و راز خوشی‌ها و ناخوشی‌های زندگی»

این نکته ی مهمی است که مال و ثروتی که خدا به عده ای عطا می کند؛ مال خودش نیست که هر طور خواست مصرف و ریخت و پاش کند. خودش را جدای دیگر افراد جامعه ببیند و اهمیتی به فرو دستان و ضعیفان ندهد. بلکه مال و ثروت را خداوند باری تعالی به او داده و اگر لحظه ای اراده کند، قطعاً از او خواهد گرفت و او از دستش کاری بر نمی آید.

خداوند مال را برای قوام و قیام مردم قرار داده است و قوام مردم به پیوند آن ها با یکدیگر است. پس مال و ثروت در جامعه تنها برای برقراری پیوند است نه فخر فروختن و هر روز فاصله ی طبقاتی را زیاد کردن. (وَلاَ تُوْتُواْ السُّفَهَاء أَمْوَالَكُمُ الَّتِی جَعَلَ اللّهُ لَكُمْ قِیَاماً وَارْزُقُوهُمْ فِیهَا وَاكْسُوهُمْ وَقُولُواْ لَهُمْ قَوْلاً مَّعْرُوفًا) (نساء/5)

مالی که باعث قیام است باید به جایش مصرف گردد؛ و اگر در جای نامناسب هزینه گردد قطعاً کفر نعمت است.