پاسخ به:حدیث شماره 29: «كرامت و نقص انسان»
یک شنبه 2 آذر 1393 9:49 PM
انسان خوبه بخشنده و سخاوتمند باشه. خونه تلخ نباشه،بداخلاق نباشه، فکر کنه همه مثل خودشن، مغرور نباشه که خودشو بزرگتر و بلند مرتبه تر از همه بدونه واز دارایی چه مالی چه علمی چه معنوی خودش به کسی نبخشه و از کسی دریغ کنه. چرا فکر میکنه فقط اون می تونه ماشین فلان قیمت بخره، فلان مسئله ریاضی رو حل کنه، فلان سوره ای از قرآن رو بی غلط بخونه. اگه موته که خوش به حالش ولی بیشتر خوش به حالش میشه اگه به بقیه هم کمک کنه. راه حل اون مسئله رو به دوستاشم بده یا حداقل اونها رو راهنمایی کنه تا اون ها هم خودشون یه تلاشی بکنن. طریقه قرائت صحیح آیات قرآن رو به دیگران یاد بده تا اونها هم بتونن قرآن بخونن. از مال و داراییش انفاق کنه. چیزی ازش کم نمیشه بلکه بیشترم میشه. ما که نعوذباالله بالاتر از خدا نیستیم. خدا که هم داراییش و هم علمش از ما بالاتره ولی این همه راهنما برای ما فرستاده و این همه به ما کمک میکنه. هیچ چیزی هم ازش کم نمیشه. ما هم باید یاد بگیریم.
