حدیث شماره 24: «برطرف کردنِ گرفتارىِ مؤمن‏»

درمورد تربیت خانوادگی:

خانواده اولین مدرسه و کلاس درس و پدر و مادر اولین معلمان فرزندان هستن. پدر و مادر باید با تحقیق و مشورت درس های خوب و آموزنده به فرزندانشون بدن. که به دردشون بخوره. از تجربیاتشون و تجربیات اطرافیانشون، از آموزه هاشون بگن. دراین مورد به اون ها یاد بدن که کمک به مردم خیلی خوبه و نتایج خوبی هم داره. اگه تو مدرسه به همکلاسیشون که تو درسش ضعیفه کمک کنن و مشکلات درسیشو حل کنن هم برای خودشون یه تمرینی میشه هم به اون دوستشون کمک کردن. خدا هم بهشون کمک میکنه یه جای دیگه یه زمان دیگه. روایت داریم اگه یه کلمه چیزی به کسی یاد بدهی او را بنده خود کردی.

حتی وقتی بزرگتر شدن و توانشون بیشتر که بتونن مشکلات بیشتری رو حل کنن دریغ نکنن. آدمی گدا صفت بارنیان که فقط خودشونو ببینن و به بقیه مردم فخر بفروشن که ما از شما بالاتریم. کاری که ما میتونیم بکنیم شما نمی تونید، شما ضعیف هستید و .................... خدا همونطور که اگه مشکل کسی رو حل کنیم مشکل دنیا و آخرتمونو حل میکنه اگه کسی رو خار کنیم یا مشکلی براش بوجود بیاریم هم بیشتر و بالاترشو به سرمون میاره. پس باید مواظب اعمالمون باشیم. پدر و مادر باید به فرزندانشون یاد بدن که مغرور نباشن اگه یه روزی تونستن مشکل کسی رو حل کنن به خودشون غَرّه نشن که ما چقدر خوبیم و بزرگ و بلند مرتبه که می تونیم مشکل مردم رو حل کنیم. خدا از آدمای مغرور خوشش نمیاد. باید خدا رو شکر کنن که وسیله ای شدن برای رفع مشکل مردم.

فرزند اگه این درس ها رو اول از همه تو خونه یاد نگیره خیلی دیر و یا اصلاً تو مدرسه و تو جامعه یاد نمیگریه. پدر و مادر باید زمینه ساز یادگیری فرزندانشون باشند.