پاسخ به:حدیث شماره 23: «پاداش عبادت حقيقى خداوند»
دوشنبه 26 آبان 1393 2:37 PM
بنام خدا
مرحوم علامه طباطبائي (ره) در تفسير آية وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ(5) ميفرمايند: « اي تعالي انسان را آفريد تا پاداش دهد، و معلوم است كه ثواب و پاداش عايد انسان ميشود، و اين انسان است كه از آن پاداش منتفع و بهره مند ميگردد، نه خود خدا، زيرا خداي عز و جل بي نياز از آن است. و اما غرضش از ثواب دادن خود ذات متعاليش ميباشد، انسان را بدين جهت خلق كرد تا پاداش دهد، و بدين جهت پاداش دهد كه اللَّه است. پس پاداش كمالي است براي فعل خدا، نه براي فاعل فعل كه خود خدا است، پس عبادت غرض از خلقت انسان است، و كمالي است كه عايد انسان ميشود، هم عبادت غرض است و هم توابع آن- كه رحمت و مغفرت و غيره باشد. و اگر براي عبادت غرضي از قبيل معرفت در كار باشد، معرفتي كه از راه عبادت و خلوص در آن حاصل ميشود در حقيقت غرض أقصي و بالاتر است، و عبادت غرض متوسط است»
