پاسخ به:حدیث شماره 22: «خوش‌خُلقى و سكوت»
یک شنبه 25 آبان 1393 8:25 PM
تربیت خانوادگی خیلی مهمه. اینکه پدر و مادر با خوش اخلاقی و خوی خوش با یکدیگه و و همینطور اطرافیانشون رفتار کنن و این درس بزرگ رو هم به فرزندانشون بدن که آدم با خوش اخلاقی می تونه خودشو تو دل مردم جا کنه و با بداخلاقی از چشم همه میفته. چه خوب میشه مثلاً موقع خواستگاری اگه پدر و مادری که به اخلاق فرزندشون آگاهی دارن (اگه نداشته باشن که پدر و مادر نیستن ) صادقانه بگن. تظاهر نکنن فرزندشون خوش اخلاق و هیچ عیب و ایرادی نداره. بعدش هم که لو رفتن دست پیش رو نگیرن که پس نیفتن و بگن شما چی گفتی عصبانیش کردی، چیکار کردی که بداخلاقی کرد و از این قبیل موارد. این جور پدر و مادر ها به جای اینکه خدابیامرزی برای خودشون به جا بزارن خدا لعنت کنی برا خودشون به جا میزارن درست مثل طرف ما. خدا الهی جوابشونو بده.
اخلاق خوب چیزیه که می تونه خیلی از کمبودهای دیگه رو پُر کنه. مثلاً تو زندگی مشترک مرد خانواده درآمد آنچنانی نداره ولی اخلاق خوب داره. خُب خانمش باید به چیز این آقا دلشو خوش کنه مگه نه؟؟؟؟؟؟؟؟ الآن که کسی حوصله نداره که بسوزه و بسازه هیشکی این کارو نمی کنه چون نمی تونه تحملشو نداره. نه اینکه پول زیاد میاره خونه ( به قول معروف پول زیادی تو دست و پای خانمش میریزه ) ولی اخلاق نداره. اون پولا به چه دردی میخوره با یه مرد بداخلاق.
یا خانم مثلاً آشپزی خوبی نداره ولی اخلاق خوب داره اینطوری هرچیزی بزاره جلوی همسرش اون قبول میکنه نه اینکه مثلاً چلو مرغ بزاره با بداخلاقی خُب از گلوی طرف که پایین نمیره.
