مبحث هفتاد و چهارم طرح صالحین: «فرهنگ مطالعه و کتاب‌خوانی»

بررسی معضل کمبود مطالعه در دانشگاه ها

موضوع کتابخوانی و مطالعه، یک موضوع کهنه و قدیمی، اما همیشه تر و تازه در کشور ماست. کافی است سری به آمار موجود از میزان مطالعة افراد در ایران بزنید تا خودتان متوجه شوید که اوضاع تا چه حد خراب است. البته این که این آمارها بر اساس کدام قوانین و ضوابط آماری و از کدام جامعة آماری گرفته شده و تا چه حد درست و قابل اعتمادند، موضوع دیگری است که پرداختن به آن، فرصت و مجال دیگری را می طلبد؛ اما به هر حال، به قول قدیمی ها، تا نباشد چیزکی، مردم نگویند چیزها! هر چند که پی بردن به وجود این معضل و مشکل، یعنی پایین بودن میزان مطالعه در کشور ما و به ویژه در میان دانشجویان  کار چندان مشکلی نیست و با یک نگاه نصفه و نیمه به کتابخانه های دانشگاهی، ممکن و میسر است. چندی پیش، در یکی از برنامه های سیما، گزارشی از وضعیت نابسامان ساختمانی یکی از دانشگاه های تازه تأسیس پخش می شد که در آن، به بررسی مشکلات و نواقص آن دانشگاه پرداخته بود. در یکی از صحنه ها، اتاق کوچک و کثیفی نشان داده شد که ادعا می شد قرار است در آینده، کتابخانة دانشگاه باشد. وقتی از رئیس دانشگاه دربارة وضعیت این دانشگاه بزرگ و مجهز! سؤال شد، آقای دکتر با خونسردی تمام پاسخ داد: شما کتابخوانش را پیدا کنید، کتابخانه اش با من! شاید این حرف آقای رئیس، برای فرار از پاسخ گویی نسبت به مشکلات دانشگاه تحت ریاستش بود؛ اما واقعیت دردناکی را هم در خود پنهان داشت و آن، این که در دانشگاه های ما، با تمامی کمبود امکانات کتابخانه ای، کمبود کتابخوان، بیشتر از کمبود کتابخانه، به چشم می خورد و همین کتابخانه های کوچک و غیرمجهز دانشگاه ها و دانشکده ها هم جز در روزهای امتحانات، جمعیت زیادی را در خود نمی بینند و شاید هرگز پر نشوند.