حدیث شماره 15: «صله رحم»

بنام خدا

قسمتی از مطالبی که در مورد صله در یکی از سایتها خواندم بشرح زیر است:

در سوره بقره در رابطه با قطع رحم مى فرماید: «الَّذِینَ یَنقُضونَ عَهْدَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مِیثَقِهِ وَ یَقْطعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن یُوصلَ وَ یُفْسِدُونَ فى الأَرْضِ أُولَئك هُمُ الْخَسِرُونَ؛ (فاسقان آنها هستند كه) پیمان خدا را پس از آن كه محكم ساختند، مى شكنند، و پیوندهائى را كه خدا دستور داده بر قرار سازند قطع مى نمایند، و در جهان فساد مى كنند، اینها زیانكارانند» (بقره،27).

در این آیه به یکی از نشانه های فاسقان اشاره كرده مى گوید: آنها پیوندهائى را كه خدا دستور داده بر قرار سازند قطع مى كنند. گر چه بسیارى از مفسران این آیه را ناظر به خصوص به قطع رحم و بریدن رابطه خویشاوندى دانسته اند، ولى دقت در مفهوم آیه نشان مى دهد كه معنى وسیعتر و عمومى ترى دارد كه مساله قطع رحم یكى از مصداقهاى آن است. زیرا آیه مى گوید: فاسقان پیوندهائى را كه خدا دستور داده بر قرار بماند قطع مى كنند، این پیوندها شامل پیوند خویشاوندى، پیوند دوستى، پیوندهاى اجتماعى، پیوند و ارتباط با رهبران الهى و پیوند و رابطه با خدا است، و به این ترتیب نباید معنى آیه را منحصر به قطع رحم و زیر پا گذاشتن رابطه هاى خویشاوندى دانست.

اهمیت صله رحم تا آنجا است كه پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله وسلّم مى فرماید: «صلة الرحم تعمر الدیار و تزید فى الاعمار و ان كان اهلها غیر اخیار؛ پیوند با خویشاوندان شهرها را آباد مى سازد و بر عمرها مى افزاید هر چند انجام دهندگان آن از نیكان هم نباشند». در سوره محمد صلى الله علیه وآله وسلّم آیه 22 و 23 مى فرماید: «فهل عسیتم ان تولیتم ان تفسدوا فى الارض و تقطعوا ارحامكم * اولئك الذین لعنهم الله؛ پس (ای منافقان!) اگر روی گرداندید، آیا جز این انتظار می رود که در زمین تباهی کنید و قطع رحم نمایید؟* اینان کسانی هستند که خدا لعنتشان کرده». كوتاه سخن اینكه: قرآن نسبت به قاطعان رحم و برهم زنندگان پیوند خویشاوندى تعبیرات شدیدى دارد، و احادیث اسلامى نیز آنها را سخت مذمت كرده است.