پاسخ به:حدیث شماره 14: «دو عامل مؤثر در هلاکت مردم»
یک شنبه 18 آبان 1393 8:00 AM
سلام به تمامی دوستان!
با تأملی بیشتر این روایت زیبا را بخوانیم: «أَهلَکَ النّاسَ إثنان: خَوفُ الفَقرِ، وَ طَلَبُ الفَخرِ»
فعل «أهلک» چون از باب «افعال» است، معنای تدریج را می رساند؛ یعنی هلاکت تدریجی. خوف در کلام عرب به معنای اضطراب و نگرانی از آینده است. پس دو چیز باعث هلاکت و از بین رفتن تدریجی مردم می شود:
نخست: نگرانی از فقر، نه خودِ فقر. دقت کنید! و به همین دلیل است که بیشتر ما مردم از ترس اینکه مبادا در مسائل اقتصادی کم بیاوریم، شبانه روز خود را به زحمت انداخته و از هدف اصلی خلقت خویش غافلیم.
دوم: در پی فخر و جاه طلبی بودن، نه خودِ فخر. و این هم همچون مورد نخست، آدمی را به تکاپو واداشته تا اینکه مبادا از دیگران عقب بیفتد!
و این دو به تدریج، انسان را به ورطه نابودی و سقوط می کشاند.
