نمونه هایی از ایثارگریهای حضرت زینب (س)
1. سپر بلا برای اسرای کربلا
حضرت زینب در طول مدت اسارت به عنوان بزرگ خاندان پیامبر(ص) پس از امام سجاد (ع) که در این زمان بنا به مصالحی، بیمار بود، تنها حامی و پشتیبان اسرای اهل بیت(ع) بود. او به گاه لزوم جان خود را برای نجات دیگر اهل بیت به خطر می انداخت چنان که در هنگام حضور اسرا در دار الاماره کوفه، زمانی که عبید الله بن زیاد پس از شنیدن جوابهای منطقی و کوبنده امام سجاد، عصبانی و تصمیم به شهادت امام سجاد(ع) گرفت،زینب کبری فورا خود را روی برادرزاده انداخت و فرمود نمی گذارم او را به قتل برسانید مگر این که من را هم همراه او بکشید. این صحنه تکان دهنده که اطرافیان و حاضران در مجلس را متأثر ساخته بود؛ موجب عقب نشینی ابن زیاد از موضع قبلی خود شد و از کشتن امام صرفنظر کرد. نجات جان امام معصوم و تنها استمرار دهنده نسل سید الشهدا و جریان امامت،توسط بانوی قهرمان کربلا اوج ایثار برای حفظ مکتب سرخ تشیع است.
2. تقسیم سهمیه غذای خود به اسرا
در گزارشی آمده است حضرت زینب (س) حتی در دوران اسارت، اندک سهمیه غذای خود را میان کودکان اسیر تقسیم می کرد و لحظه ای از نوازش اسرا و عطوفت و مهربانی در حق آنان کوتاهی نمی کرد تا بلکه اندکی از سختیهای طاقت فرسای دوران اسارت را از کودکان بی پناه و غمدیده بکاهد.و این به رغم آن بود که خود زینب مصیبتهایی را دیده بود که جز او کسی را یارای تحمل آنها را نداشت.
3. پاسداشت یاد قیام عاشورا به قیمت گرو گذاشتن جان خویش
رسالت زینب (س) ادامه دهنده راه امام حسین (ع) بود. وی افزون بر شرکت در انقلاب با عظمت حسینی، می کوشید تا دستاوردهای نهضت عاشورا دست خوش فراموشی نگردد از این رو هیچ فرصتی را برای روشنگری مردم و آشنا ساختن آنان با اهداف بلند قیام سید الشهدا، از دست نمی داد. زینب جان خود را در طبق اخلاص نهاده بود تا دین خدا را یاری کند و توطئه های بنی امیه را خنثی نماید. خطبه های غرا و پرشور او در مسیر اسارت از کربلا گرفته تا کوفه و شام و حتی مدینه منوره گویای این حقیقت است.
http://isarkhabar.com/