پاسخ به:حدیث شماره 11: «بی‌میلی به دنیا»
چهارشنبه 14 آبان 1393 11:14 PM
سلام
من میگم خوش به حال مستأجرها. اون ها خیلی راحت زندگی می کنند (البته جدای اسباب کشی های سالانه که واقعاً طاقت فرساست.) چون اونها می دونن که بعد از یک سال بخوای نخوای باید از اون خونه بلند شن و برن یه خونه دیگه. خیلی بمونن دو سال. تازه شاید صاحب خونه خونشو زودتر بخواد. بالاخره باید از اونجا برن. پس نمی تونن به اون خونه دل ببندن. (مثل گرفتن وام که نمیشه بهش دل بست. باید پسش داد اونم بیشتر) اگه یه خورده فکر کنن و فکر کنیم این دنیا هم مثل خونه ای می مونه که ما توش مستأجریم و دیر یا زود باید تخلیه کنیم و بریم ولی همه چی رو نمی تونیم با خودمون ببریم مثل خونه که آبگرمکن و کولر و .. نمی تونیم با خودمون ببریم. فقط وسایل ضروری. برای خونه اون دنیامون هم فقط اعمالمونو می تونیم با خودمون ببریم که اصلاً بهش توجه نمی کنیم و هر روز خراب و خرابترش می کنیم.
