پاسخ به:حدیث شماره 11: «بی‌میلی به دنیا»
چهارشنبه 14 آبان 1393 7:41 PM
"زُهد" یعنی چی؟
زهد ابن نیست که آدم میل و علاقه طبیعی به دنیا و امور دنیوی نداشته باشه؛ زهد یعنی بی میلی روحی یا عقلی یا قلبی نسبت به دنیا و هر چیزی که وابسته به دنیاست..
زهد یعنی اینکه، توی چیزی گیر نکنی؛ گیر ماشین و خونه و لباس و مدرک و ... نمونی.
زهد یعنی که فکرت باز باشه، نه اینکه دغدغه و وابستگی ذهنی داشتی باشی از نوع دنیایی، که تو رو از آخرت، غافل کنه..
"زاهد" کیه؟
زاهد کسی هست که مادیات و دنیا براش کمال نیستند؛ همه دنیا رو هم که داشته باشه، سیراب نمیشه؛ تشنه یه چیز دیگه است.. تشنه معنویت و اخلاق و مثل اینها. زاهد، دنیا رو هم وسیله ای می دونه برای رسیدن به کمال؛ نه اینکه دنیا براش هدف و کمال باشه..
مگه خودِ امام حسین کم مال و منال داشت؟
وقتی به کربلا اومد، پول داد همه اونجا رو خرید.. بله!
وقتی امام عمر سعد رو نصیحت میکرد، و عمر سعد بهونه می آورد که ابن زیاد خونه من رو میگیره، پولامو میگیره، بدبختم میکنه و اینها.. امام حسین بهش گفت، غصه اینها رو نخور، همه رو من برات جبران میکنم!!
بله! امام حسینی که این همه سرمایه دار بوده و بی نیاز از مال دنیا، داره به من و تو میگه "گول دنیا رو نخور که سرابه و بهت وفا نمیکنه..."
امام حسین یک زاهد به معنای واقعی بود. وقتی میتونی یه زاهد خوب باشی که دید و فهم درستی از دنیا داشته باشی..
کافیه یه سر تا قبرستون بریم...
کاش میشد زمان چند سال، به عقب برگرده!!
اون وقت، حتماً یه راه دیگه رو میرفتم و الان اینجای زندگی نبودم!!
