پاسخ به:حدیث شماره 7: «بخشش واقعی»
شنبه 10 آبان 1393 11:15 AM
سلام و ممنون از احادیثی که در این ایام قرار میدین.
در مورد این حدیث نکته ای که به ذهنم اومد اینه:
گاهی آدم درخواست کسی رو میدونه و بهش کمک می کنه. یعنی منتظر میشه تا فردی ازش طلب کمک کنه و یا خواهشش رو مطرح کنه و به او جواب بده.
یه مورد هم وقتی هست آدم درخواست کسی رو میشنوه ولی بهش کمک نمی کنه. (بدترین حالت ممکن این حالت هست)
یه وقتهایی هست فردی که درخواست داره میدونه شما اهل بذل و بخشش هستید، شاید به شما هم امید داشته باشه که بهش کمک کنید و درخواستش رو مطرح می کنه و شما هم کمک می کنید.
اما امام حسین علیه السلام در این حدیث فرمودند که بخشنده تر از همه کسی است که وقتی چشم امید بهش ندارند به فرد کمک می کنه و این یعنی بخشش از ته دل، بدون ریا، و بدون منت. خود فردی که می بخشه هم در این مورد خوشحالیش و رضایت خودش از عملی که انجام داده خیلی بیشتر هست.
( وقتی از نیاز و یا خواسته کسی خبردار شدیم نباید منتظر باشیم که حتما مشکلش رو با ما در میان بگذاره و بعد بهش کمک کنیم. بهتره قبل از اینکه فرد خواسته اش رو به زبان بیاره برای برآورده کردن نیازش اقدام کنیم. در این صورت هست که مصداق این حدیث شریف میشیم)
در زندگی بکوش. لباس صبر بر تن بپوش. با دانایان بجوش. عزت نفس را به هیچ قیمتی مفروش
