مبحث هفتاد و دوم طرح صالحین: امر به معروف و نهی از منکر در نهضت امام حسین (علیه السّلام)

ادامه

4- شناخت درست معروف و منکر

1- خيلي ‏وقت‌ها يک کار را فکر مي‌کند منکر است، معروف است. يعني اول بايد بدانيم واقعاً اين منکر است؟ گاهي وقت‌ها يک چيزي را امر و نهي مي‌کنيم و حال آنکه گناهش ثابت نشده است. بعضي‌ها روي خيلي از آهنگ‌ها حساس هستند. بايد ديد اين آهنگ واقعاً حلال است يا حرام است؟ بايد عالم باشد.

2- «فارغا عن خاصة نفسه» (مصباح الشريعه/ص272) فارغ يعني دور باشد، گرفتار نفس نباشد. دکانش نباشد. گاهي وقت‌ها انسان يک کاري مي‌کند دکانش است. يعني دلش براي دين نمي‌سوزد. اين شغلش است. يعني امر به معروف و نهي از منکرش يک نفس است. من يکوقت در تلويزيون مثل زدم.

گاهي يک دختري مي‌آيد با من گفتگو کند. کجا؟ روبروي جمعيت. مردم نگاه مي‌کنند که آقاي قرائتي به اين دختر چطور نگاه مي‌کند. نگاه مي‌کند يا نه؟ اگر نگاه مي‌کند لحظه‌اي نگاه مي‌کند يا نگاه طولاني مي‌کند؟ با وقار صحبت مي‌کند يا نه يک لبخند هم به او مي‌زند؟ من مي‌بينم مريدهايم نگاه مي‌کنند، سرم را پايين مي‌اندازم و حرف مي‌زنم. اين بخاطر اين نيست که من مي‌خواهم گناه نکنم، براي اين است که مي‌خواهم مريدهايم را از دست ندهم. من اگر به دختر نگاه کنم، مي‌گويند: قرائتي را ديدي دختر را چطور نگاه مي‌کرد؟ من براي اينکه مريدهايم را از دست ندهم، نگاه نمي‌کنم. ولي اين نفس است. براي خدا نيست.

3- «ناصحا للخلق» ناصح يعني خيرخواه باشد. «رحيما لهم، رفيقا بهم» رحيم، رفيق، کسي که امر به معروف مي‌کند بايد رفيق مردم باشد. دلسوز مردم باشد. مردم را تحقير نکند. «داعيا لهم باللطف» با لطافت و لطف حرف بزند. خشن حرف نزند. «و حسن البيان» بيانش زيبا باشد. به ما گفتند وقتي اذان مي‌گويي، اذان امر به معروف است. «حي علي الصلاة» مردم را به نماز دعوت کنيد. «حي علي الصلاة» امر به معروف است. مي‌گويند: آدم خوش صدا باشد. در پيشنماز مي‌گويند: پشت سر کسي نماز بخوان که قرائتش «اقرأهم» قرائتش بهتر باشد. «افقههم» باسوادتر باشد.

ادامه دارد ....