مبحث هفتاد و دوم طرح صالحین: امر به معروف و نهی از منکر در نهضت امام حسین (علیه السّلام)

سپس جمع را مورد خطاب قرار می دهد و با دل سوخته می فرماید:

شما ای گروه حاضر! ای گروهی که به علم و دانش شهرت دارید و از شما به نیکی یاد می شود و به خیرخواهی و اندرزگویی و به راهنمایی در جامعه معروف شده اید و به خاطر خدا در دل مردم شکوه و مهابت پیدا کرده اید... آیا بر همه این احترامات و قدرت های معنوی از این جهت نایل نگشته اید که به شما امید می رود تا به اجرای قانون خدا کمر ببندید گرچه در مورد بیش تر قوانین خدا کوتاهی کرده اید؟

خیلی جالبه! 

ملاحظه می فرمایید.. آقا اول رفتن سراغ به اصطلاح تحصیلکرده ها و باسوادهای اون روزی.. رفتن سراغ اونایی که در بین مردم، خوش نام هستند و اعتبار دارن..

این خودش یه درسه، که باید از آبرویی که خدا بهت داده برای خدا، مایه بذاری..

یه درس دیگه، اینه که وقتی اسم و رسم پیدا کردی، تازه کارِت شروع میشه! بارِ مسئولیتت سنگین تر میشه! نه اینکه راحت بشینی و نون اعتبار و پُستِت رو بخوری!

می بینید که آقا در ادامه، روی اجرای قانون پافشاری کرده و اونها رو مورد توبیخ قرار میدن؟! 

قابل توجه بعضیها: این قانونی که تصویب کردین مالِ همه هست.. نه فقط مالِ اون بدبختایی که زورتون بِهِشون میرسه..

با این حساب، قشر تحصیلکرده وظیفه مهمتر و سنگین تری در برابر جامعه و همچنین امر  به معروف و نهی از منکر داره.

بقیه خطبه رو هم خوشحال میشم دوستان بیان و بگن و تحلیل کنن.. واقعاً حیفه و ظلم در حق امام حسین که انقد در بین خودِ ماها که انقد ادعای دوستی و محبت ایشون رو داریم، غریب باشن و ما با ایشون و اندیشه هاشون، بیگانه باشیم...