مبحث هفتاد و دوم طرح صالحین: امر به معروف و نهی از منکر در نهضت امام حسین (علیه السّلام)

حالا نکته دوم: فرض کنیم دلیلی هست مبنی بر اینکه ما باید به خطر توجه کنیم. در این صورت، فعل امام حسین، اطلاق خطر را تخصیص میزند؛ یعنی در مواردی که خطر هست، باید اهمیت امر به معروف را نسبت به ضرر و مفسده اش سنجید. یک جایی مثلا منکر فردی است و چندان مهم نیست.  یک جایی مساله اجتماعی است و مثلا مردم یک شهر مبتلای آن هستند. یک جایی هم مساله اساس اسلام است که در خطر است. مسلما مورد امام حسین، اساس اسلام بود. بنابراین پاسخ روشن شد. گاهی بزرگی معروف و منکر اقتضای آن را دارد که خطراتش را بپذیریم؛ حتی اگر پای جان در میان باشد. جان مومن محترم است و حفظ آن واجب. اما واجبتر از آن حفظ دین و نظام اسلامی است که از حفظ جان امام زمان هم واجب تر است.