پاسخ به:مبحث هفتاد و دوم طرح صالحین: امر به معروف و نهی از منکر در نهضت امام حسین (علیه السّلام)
سه شنبه 13 آبان 1393 12:36 AM
نقل قول hdarvishie
1- ته دین اینه که امر به معروف، بشه فرهنگ جامعه. یعنی چی؟
انسانها که مختارند. بس گناه میکنند. ممکنه حتی گناه یا گناهانی رایج بشه. اما اگر جامعه دینی باشه، به همون میزان باید امر به معروف هم وجود داشته باشه تا عذاب نیاید. (در تکمیل با آن یکی حدیث قبلی)
یه وقتایی هست که امر و نهی زبانی، شاید کافی نباشه و باید وارد فازهای بعدی آن شویم..
به نظر شما، چگونه این فازها را پیاده سازی سازیم؟ وارد مرحله عملی که میشویم، کار بسیار سخت میشود!
همچنان که در امر و نهی امام حسین (ع)،هم، شاهد چنین جریانی بوده ایم!
مرحله های بعدی در عصر حکومت اسلامی، اولا بر عهده حکومت اسلامی است. یعنی قلبی و زبانی کارمون رو انجام میدیم، اما وارد مرحله عملی نمیشیم. مگر با کوتاهی حکومت، نوبت به ما برسد (بند میم وصیت نامه امام خمینی).
احتمالا منظور شما این بود که این که با رفتار خودمان، آمر به معروف باشیم، دشوار است. بله. تمرین میخواهد و تقویت اراده.
امر به معروف امام حسین در قضییه کربلا هم از موارد درس آموز است. در عصر حکومت جور در حالی که میرفت چیزی از دین باقی نماند، حجت بر امام تمام شد که قیام کند و دین را به مسیر خودش برگرداند. بسیار هم هزینه بر بود! کما اینکه پیروزی انقلاب هم هزینه بر بود. این همه شهید دادیم. زندانی شدیم.