متن نوحه و روضه شب چهارم محرم، طفلان زینب

از وقتی به دنیا آمدند، با عشق مادر به حسین شیر خوردند،  با مادر دنبال حسین بودند، تربیت کننده آنها حسینه، گر چه عبد الله ابن جعفر هست، بین راه به امام پیو ستند، نامه عبدالله را دادند به دایی عزیزشان، امام حسین تشکر کرد از عبدالله و از خواهر گرامش ، روز عا شورا  با لباس رزم، شمشیر حما یل  ،خدمت دایی سلام کردند، فرمود :بروید مادر را بیا ورید، مادر گفت قبو لتان نکرد من می دان چه کار کنم

گیرم که رد کنی دل ما را خدا که هست       باشد محل نده قسم مر تضی که هست

وقتی قسم به معجر زینب قبول نیست           چادر نماز حضرت خیر النسا که هست

آیا فقط سعادت زینب اضا فی است              بیرون مکن مرا تو از این خانه، جا که هست

از درد گریه تکیه مده سر به نیزه ات           زینب نمرده شانه  ، دارالشفا که هست

قر با نیان خواهر خود را قبول کن             گیرم که نیست اکبر تو، طفل ما که هست

                                    امیری حسین و و نعم  الا میر

گفتی که زن جهاد ندارد برو برو           لفظ برو چه داشت برادر بیا که هست

خون را بیا به دست دو قر بانیم  بکش    تو خون مکش به دست برادر حنا که هست

گفتی مجال خدمتشان بعد از این دهم         از سر مرا تو باز مکن کربلا که هست