نوحه و متن روضه شب اول محرم،شهادت مسلم بن عقیل

ای حسین جـــــــانم، کوفه شد          زنــــــــــــــــدان و من زندانی آنم

اولین قـــربانی این عید قربانم         من فدایــــــی در ره اسلام و قرآنم

مُسلمت باشد، بی کس و بی یار       ســــــــــــر نهد از غم در بر دیوار

در کــــــف اعدا، من گرفتارم         مــــــــــــی کشد آخر، بر سر دارم

کوفیان کردند، بی کس و یارم         شد فدای راه حق گویی سر و جانم

بوی خـوش آید، از در و دیوار        از پـــــــــــــی قتلم، زد منادیِ جار

می شـــــود نعشم، بر فراز دار        بعــــــــد من جان تو و جان یتیمانم

دشمنـان آخر، ره بــه من بستند        دوستــــــــــــان عهدِ بسته بشکستند

پیکــــرم را با نگ کــین خستند        غیر یک تــن کس نم اشد دگر یارم

پــــیروی کردم، خــط رهبر را         در ره جانـــــــان، می دهم سر را

با لب خونین، جســم و پیکر را         با خدا باشد همــــیشه عهد و پیمانم

(کربلائی)

مـــظلومی آل مرتضی پیدا شد        در کوفه دوباره محشری بر پا شد

مهمان غریب کوفه را در یابید        زیـــــــــــرا که اسیر فتنۀ اعدا شد

ای خدا شب شده و من چه کنم؟        یکتــــن و این همه دشمن چه کنم؟

اهل کوفه همــــــه پیمان شکنند        خود نمک خوار و نمکدان شکنند

صبح بــــا من همـــگی پیوستند        شب در خــــــــــــانه برویم بستند

صبح من شـمع و هـــمه پروانه        شب بیگانــــــــــــــه تر از بیگانه

صبح بــــــر دامن چنــگ زدند        شام از بـــــــــــام مرا سنگ زدند

صبح بر دامن من چنــگ زدند        شام از بام مــــــــــــرا سنگ زدند

طوعه امشب تو مرا خــانه بده        مرغ پــــــــــــــر بسته ام و لانه ده

(علی انسانی)

دهید اندکی اهل کــــــــوفــــه امانم       که تا بــــــــر حسینم سلامی رسانم

سلام ای حسین ای فــــروغ محبت       ببین مُسلمت را بـــــه وادی غربت

سلام ای گـــــــــــل گلشن آل طاها       سلام ای جگــــــر گوشۀ شاه بطحا

سلام ای گـــــل بــاغ زهرای اطهر      سلام ای عـــــزیـز دل و جان حیدر

مبــــاد ای پسر عـــم به کوفه بیایی       که خــــــود را گرفتار کوفی نمایی

الا ابن عم کـــــــــــوفیان بی وفایند       از آن تـرسم این قوم خوارت نمایند

در اول به من عهــد و پیمان ببستند       ولــی زود آن عهد و پیمان شکستند

ز من کوفیان، خوب احسان نمودند       مرا مرد و زن، سنگ باران نمودند

چـــو بستند بر روی من، راه چاره       بیـــــــــــاورد خصمم به دار الاماره

به بــــــالای بام، از جفا خصم کافر      جدا ســـــــازد از کینه، از پیکرم سر

(محمد شرمی کاشانی)