اسم اعظم خدا

صفار قمی با سند خود از علی بن محمد نوفلی نقل می‏کند که گفت: 
از امام هادی علیه‏السلام شنیدم که می‏فرمود: اسم اعظم خدا هفتاد دو سه حرف است، آصف [1] تنها یک حرف از آن را می‏دانست، چون آن را به زبان آورد زمین میان او، و [شهر] سبا برایش شکافت، و او تخت بلقیس را گرفت، و در کمتر از چشم به هم زدنی نزد سلیمان علیه‏السلام آورد، سپس زمین باز شد، و در نزد ما هفتاد و دو حرف آن موجود است، و یک حرف نزد خداست که آن را در علم غیب خود، مخصوص خود کرده است. 


قال الصفار القمی: 
حدثنا الحسین بن محمد بن عامر، عن معلی بن محمد، عن أحمد بن محمد بن عبدالله، عن علی بن محمد النوفلی: 
عن أبی‏الحسن العسکری علیه‏السلام قال: سمعته یقول: اسم الله الأعظم ثلاثة و سبعون حرفا، و انما کان عند آصف [2] منه حرف واحد، فتکلم به فانخرقت له الأرض فیما بینه و بین سبأ، فتناول عرش بلقیس حتی صیره الی سلیمان، ثم انبسطت الأرض فی أقل من طرفة عین، و عندنا منه اثنتان و سبعون حرفا، و حرف عندالله استأثر به فی علم الغیب [3] . 

پی نوشت ها: 
[1] آصف بن برخیا، وزیر و خواهرزاده حضرت سلیمان علیه‏السلام است، و صدیقی است که اسم اعظم را می‏شناخت. 
[2] هو آصف بن برخیا، و کان وزیر سلیمان علیه‏السلام و ابن اخته، و کان صدیقا یعرف اسم الله الاعظم. 
[3] بصائر الدرجات: 231 ح 3، الکافی 1: 230 ح 3، المناقب لابن شهرآشوب 4: 406، اثبات الوصیة: 231، بحارالأنوار 50: 176 ذیل ح 55 و 14: 113 ح 6.