شعر در وصف راسخون و راسخونيها .........

ﮔﻔﺘﯽ ﺻﺒﻮﺭ ﺑﺎﺵ ..!  ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ کیانی؟

ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﯼنجاران

ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﻩﻫﺎ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻧﮑﻦ

ﺩﻕ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺭﯼ سجادی

ﮔﻔﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ  ﻟﺠﻮﺟم ﻭ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻭ ﺧﯿﺮﻩ ﺳﺮ

ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﻣﺖ ... ﭼﻪ ﻏﺮﻭﺭﯼ حقیقی !!

ﯾﻌﻨﯽ ﻧﺪﯾﺪﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺁﺏ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ

ﺍﯾﻦ ﮔﺮﯾﻪﻫﺎﯼ ﺷﺒﺎﻧﻪ ، نمی بینی  خدایی ؟!

ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻣﺖ

ﺍﻣﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ؟ ﺩﻭﺭﯼ ..؟ امیر علی

آﻩ ...... ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﻪﺍﺵ ﺣﺮﻑ ﻣﯽﺯﻧﻢ

ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﮕﻮ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ فرشون؟

ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺑَﺪَﻡ ﻭ ﺧﯿﺮﻩ ﺳﺮ ﻫﻨﻮﺯ

ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﭼﻪ ﺻﺒﻮﺭﯼ آجی سلما...