با هم قرآن بخوانیم

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ 

بگو: «اوست خداى يگانه، (۱) 

اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾

خداى صمد [ثابت - متعالى‌]،(۲) 

 لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿٣﴾

[كسى را] نزاده، و زاده نشده است، (۳) 

وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿٤﴾

و هيچ كس او را همتا نيست.» (۴)

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿١﴾ 

بگو: «پناه مى‌برم به پروردگار سپيده دم، (۱) 

مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿٢﴾

از شرّ آنچه آفريده، (۲) 

وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿٣﴾ 

و از شرّ تاريكى چون فراگيرد، (۳) 

وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ﴿٤﴾

و از شرّ دمندگان افسون در گره‌ها، (۴) 

 وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿٥﴾

و از شرّ [هر] حسود، آنگاه كه حسد ورزد.» (۵)

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿١﴾

بگو: «پناه مى‌برم به پروردگار مردم، (۱) 

 مَلِكِ النَّاسِ ﴿٢﴾

پادشاه مردم، (۲)

 إِلَهِ النَّاسِ ﴿٣﴾ 

معبود مردم، (۳) 

مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿٤﴾

از شرّ وسوسه‌گر نهانى؛ (۴)

 الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿٥﴾

 آن كس كه در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌كند، (۵) 

مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿٦﴾

چه از جنّ و [چه از] انس.» (۶)