با هم قرآن بخوانیم

لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿١﴾

براى الفت‌دادن قريش، (۱) 

 إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّيْفِ ﴿٢﴾

الفتشان هنگام كوچ زمستان و تابستان، [خدا پيلداران را نابود كرد.] (۲) 

 فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ ﴿٣﴾

پس بايد خداوندِ اين خانه را بپرستند؛ (۳) 

 الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ﴿٤﴾

همان [خدايى‌] كه در گرسنگى غذايشان داد، و از بيم [دشمن‌] آسوده‌خاطرشان كرد. (۴)

أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿١﴾

آيا كسى را كه [روز] جزا را دروغ مى‌خواند، ديدى؟ (۱) 

 فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿٢﴾

اين همان كس است كه يتيم را بسختى مى‌راند، (۲) 

وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿٣﴾ 

و به خوراك‌دادن بينوا ترغيب نمى‌كند. (۳) 

فَوَيْلٌ لِّلْمُصَلِّينَ ﴿٤﴾

پس واى بر نمازگزارانى (۴) 

 الَّذِينَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿٥﴾

كه از نمازشان غافلند، (۵) 

 الَّذِينَ هُمْ يُرَاؤُونَ ﴿٦﴾

آنان كه ريا مى‌كنند، (۶) 

 وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿٧﴾

و از [دادن‌] زكات [و وسايل و مايحتاج خانه‌] خوددارى مى‌ورزند. (۷)

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿١﴾

ما تو را [چشمه‌] كوثر داديم، (۱) 

 فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿٢﴾ 

پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى كن. (۲)

إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿٣﴾

 دشمنت خود بى‌تبار خواهد بود. (۳)