با هم قرآن بخوانیم

وَالْعَصْرِ ﴿١﴾ 

سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل‌]، (۱) 

إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿٢﴾

كه واقعاً انسان دستخوش زيان است؛ (۲) 

 إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿٣﴾

مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده و همديگر را به حق سفارش و به شكيبايى توصيه كرده‌اند. (۳)

وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ ﴿١﴾

واى بر هر بدگوى عيبجويى، (۱) 

 الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿٢﴾

كه مالى گرد آورد و برشمردش. (۲) 

 يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿٣﴾

پندارد كه مالش او را جاويد كرده، (۳) 

 كَلَّا لَيُنبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿٤﴾ 

ولى نه! قطعاً در آتش خردكننده فرو افكنده خواهد شد. (۴) 

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿٥﴾

و تو چه دانى كه آن آتش خردكننده چيست؟ (۵)

 نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿٦﴾

 آتش افروخته خدا[يى‌] است. (۶) 

 الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿٧﴾

[آتشى‌] كه به دلها مى‌رسد. (۷) 

إِنَّهَا عَلَيْهِم مُّؤْصَدَةٌ ﴿٨﴾

آنان را در ميان فرامى‌گيرد. (۸)

 فِي عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ﴿٩﴾

 [آتشى كه‌] در ستونهايى دراز است. (۹)

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ ﴿١﴾

مگر نديدى پروردگارت با پيلداران چه كرد؟ (۱)

 أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ ﴿٢﴾ 

 آيا نيرنگشان را بر باد نداد؟ (۲) 

وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ ﴿٣﴾ 

و بر سر آنها، دسته دسته پرندگانى «اَبابيل» فرستاد. (۳) 

تَرْمِيهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّيلٍ ﴿٤﴾

[كه‌] بر آنان سنگهايى از گل [سخت‌] مى‌افكندند. (۴) 

 فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَّأْكُولٍ ﴿٥﴾

و [سرانجام، خدا] آنان را مانند كاه جويده‌شده گردانيد. (۵)