با هم قرآن بخوانیم

جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ ﴿٨﴾

پاداش آنان نزد پروردگارشان باغهاى هميشگى است كه از زير [درختان‌] آن، نهرها روان است، جاودانه در آن «همى» مانند؛ خدا از آنان خشنود است و [آنان نيز] از او خشنود، اين [پاداش‌] براى كسى است كه از پروردگارش بترسد. (۸)

إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿١﴾ 

آنگاه كه زمين به لرزش [شديد] خود لرزانيده شود، (۱) 

وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿٢﴾

و زمين بارهاى سنگين خود را برون افكند، (۲)

وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا ﴿٣﴾ 

 و انسان گويد: «[زمين‌] را چه شده است؟» (۳) 

يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿٤﴾

آن روز است كه [زمين‌] خبرهاى خود را باز گويد. (۴)

 بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا ﴿٥﴾

 [همان گونه‌] كه پروردگارت بدان وحى كرده است. (۵) 

 يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿٦﴾

آن روز، مردم [به حال‌] پراكنده برآيند تا [نتيجه‌] كارهايشان به آنان نشان داده شود. (۶)

فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ﴿٧﴾

پس هر كه هموزن ذرّه‌اى نيكى كند [نتيجه‌] آن را خواهد ديد. (۷)

 وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿٨﴾

 و هر كه هموزن ذرّه‌اى بدى كند [نتيجه‌] آن را خواهد ديد. (۸)

وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿١﴾

سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم‌[هاى‌] خود از سنگ آتش مى‌جهانند! (۱) 

 فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿٢﴾ 

و برق [از سنگ‌] همى جهانند، (۲) 

فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا﴿٣﴾ 

و صبحگاهان هجوم آرند، (۳) 

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿٤﴾ 

و با آن [يورش‌]، گردى برانگيزند، (۴) 

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿٥﴾ 

و بدان [هجوم‌]، در دل گروهى درآيند،(۵) 

إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿٦﴾ 

كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است،(۶) 

وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿٧﴾ 

و او خود بر اين [امر]، نيك گواه است. (۷) 

وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ﴿٨﴾

و راستى او سخت شيفته مال است. (۸) 

 أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿٩﴾

مگر نمى‌داند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد، (۹)