با هم قرآن بخوانیم

وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿١﴾

سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد. (۱) 

 وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿٢﴾ 

و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست؟ (۲)

النَّجْمُ الثَّاقِبُ﴿٣﴾ 

 آن اختر فروزان. (۳) 

إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿٤﴾ 

هيچ كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده‌] است. (۴)

فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ﴿٥﴾

پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است؟ (۵) 

 خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿٦﴾

از آب جهنده‌اى خلق شده، (۶) 

 يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ﴿٧﴾ 

[كه‌] از صلب مرد و ميان استخوانهاى سينه زن بيرون مى‌آيد. (۷) 

إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿٨﴾ 

در حقيقت، او [= خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست. (۸)

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿٩﴾

 آن روز كه رازها [همه‌] فاش شود، (۹) 

 فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿١٠﴾

پس او را نه نيرويى ماند و نه يارى.(۱۰) 

 وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿١١﴾

سوگند به آسمان بارش‌انگيز، (۱۱) 

 وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿١٢﴾

سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت‌]، (۱۲) 

 إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿١٣﴾

[كه‌] در حقيقت، قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است؛ (۱۳)

 وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿١٤﴾ 

 و آن شوخى نيست. (۱۴) 

إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿١٥﴾

آنان دست به نيرنگ مى‌زنند. (۱۵) 

 وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿١٦﴾ 

و [من نيز] دست به نيرنگ مى‌زنم. (۱۶) 

فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿١٧﴾

پس كافران را مهلت ده، و كمى آنان را به حال خود واگذار. (۱۷)

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ﴿١﴾

نام پروردگار والاى خود را به پاكى بستاى: (۱)

 الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى ﴿٢﴾

 همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد. (۲) 

 وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى ﴿٣﴾

و آنكه اندازه‌گيرى كرد و راه نمود. (۳) 

 وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿٤﴾ 

و آنكه چمنزار را برآورد؛ (۴) 

فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿٥﴾

و پس [از چندى‌] آن را خاشاكى تيره‌گون گردانيد. (۵) 

سَنُقْرِؤُكَ فَلَا تَنسَى ﴿٦﴾ 

ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى‌] بر تو خواهيم خواند، تا فراموش نكنى؛ (۶) 

إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى﴿٧﴾

جز آنچه خدا خواهد، كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مى‌داند. (۷) 

 وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى ﴿٨﴾ 

و براى تو آسانترين [راه‌] را فراهم مى‌گردانيم. (۸) 

فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَى ﴿٩﴾

پس پند ده، اگر پند سود بخشد. (۹) 

سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَى ﴿١٠﴾ 

آن كس كه ترسد، بزودى عبرت گيرد. (۱۰) 

وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿١١﴾

و نگون‌بخت، خود را از آن دور مى‌دارد؛ (۱۱) 

 الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى ﴿١٢﴾ 

همان كس كه در آتشى بزرگ در آيد؛ (۱۲) 

ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى ﴿١٣﴾ 

آنگاه نه در آن مى‌ميرد و نه زندگانى مى‌يابد. (۱۳)

قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى ﴿١٤﴾

رستگار آن كس كه خود را پاك گردانيد؛ (۱۴) 

 وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿١٥﴾

و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد. (۱۵)