با هم قرآن بخوانیم

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿٣٥﴾

بر تختها[ى خود نشسته‌]، نظاره مى‌كنند. (۳۵) 

 هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ﴿٣٦﴾

[تا ببينند] آيا كافران به پاداش آنچه مى‌كردند رسيده‌اند؟ (۳۶)

إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ ﴿١﴾ 

آنگاه كه آسمان زهم بشكافد، (۱) 

وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿٢﴾

و پروردگارش را فرمان برد و [چنين‌] سزد. (۲) 

 وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿٣﴾ 

و آنگاه كه زمين كشيده شود، (۳) 

وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿٤﴾ 

و آنچه را كه در آن است بيرون افكند و تهى شود، (۴) 

وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ﴿٥﴾ 

و پروردگارش را فرمان برد و [چنين‌] سزد. (۵)

يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿٦﴾

 اى انسان، حقاً كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى، و او را ملاقات خواهى كرد. (۶) 

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿٧﴾ 

اما كسى كه كارنامه‌اش به دست راستش داده شود، (۷) 

فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا﴿٨﴾ 

بزودى‌اش حسابى بس آسان كنند،(۸) 

وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿٩﴾ 

و شادمان به سوى كسانش باز گردد. (۹) 

وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ ﴿١٠﴾

و اما كسى كه كارنامه‌اش از پشت سرش به او داده شود، (۱۰) 

 فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿١١﴾ 

زودا كه هلاك [خويش‌] خواهد، (۱۱) 

وَيَصْلَى سَعِيرًا ﴿١٢﴾ 

و در آتش افروخته درآيد. (۱۲)

إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿١٣﴾ 

او در [ميان‌] خانواده خود شادمان بود. (۱۳) 

إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ ﴿١٤﴾ 

او مى‌پنداشت كه هرگز برنخواهد گشت. (۱۴)

بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿١٥﴾

 آرى، در حقيقت، پروردگارش به او بينا بود. (۱۵) 

 فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿١٦﴾ 

نه، نه، سوگند به شفق، (۱۶) 

وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿١٧﴾ 

سوگند به شب و آنچه [شب‌] فروپوشاند، (۱۷) 

وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿١٨﴾ 

سوگند به ماه چون [بَدر] تمام شود، (۱۸) 

لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ﴿١٩﴾

كه قطعاً از حالى به حالى برخواهيد نشست. (۱۹) 

 فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٢٠﴾ 

پس چرا آنان باور نمى‌دارند؟ (۲۰) 

وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ﴿٢١﴾

و چون بر آنان قرآن تلاوت مى‌شود چهره بر خاك نمى‌سايند؟ (۲۱)

 بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ ﴿٢٢﴾

[نه!] بلكه آنان كه كفر ورزيده‌اند، تكذيب مى‌كنند. (۲۲) 

 وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿٢٣﴾ 

و خدا به آنچه در سينه دارند داناتر است. (۲۳) 

فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٢٤﴾ 

پس آنان را از عذابى دردناك خبر ده، (۲۴) 

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿٢٥﴾

مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‌اند، كه آنان را پاداشى بى‌منّت خواهد بود. (۲۵)