با هم قرآن بخوانیم

فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ ﴿٢٧﴾ 

و آنگاه كه آن [لحظه موعود] را نزديك ببينند، چهره‌هاى كسانى كه كافر شده‌اند در هم رود، و گفته شود: «اين است همان چيزى كه آن را فرا مى‌خوانديد» (۲۷) 

قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَن مَّعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٢٨﴾ 

بگو: «به من خبر دهيد، اگر خدا مرا و هر كه را با من است هلاك كند يا ما را مورد رحمت قرار دهد، چه كسى كافران را از عذابى پر درد پناه خواهد داد؟» (۲۸) 

قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٢٩﴾ 

بگو: «اوست خداى بخشايشگر، به او ايمان آورديم، و بر او توكل كرديم. و به زودى خواهيد دانست چه كسى است كه خود در گمراهى آشكارى است.» (۲۹) 

قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَن يَأْتِيكُم بِمَاء مَّعِينٍ ﴿٣٠﴾

بگو: «به من خبر دهيد، اگر آب [آشاميدنى‌] شما [به زمين‌] فرو رود، چه كسى آب روان برايتان خواهد آورد؟» (۳۰)

ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ ﴿١﴾ نون، سوگند به قلم و آنچه مى‌نويسند، (۱)

مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ ﴿٢﴾ [كه‌] تو، به لطف پروردگارت، ديوانه نيستى. (۲) 

وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ ﴿٣﴾ و بى‌گمان، تو را پاداشى بى‌منت خواهد بود. (۳) 

وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ ﴿٤﴾و راستى كه تو را خويى والاست (۴)  

فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ ﴿٥﴾ به زودى خواهى ديد و خواهند ديد، (۵) 

بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ ﴿٦﴾ [كه‌] كدام يك از شما دستخوش جنونيد. (۶) 

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ﴿٧﴾ 

پروردگارت خود بهتر مى‌داند چه كسى از راه او منحرف شده، و [هم‌] او به راه يافتگان داناتر است. (۷) 

فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ﴿٨﴾ پس، از دروغزنان فرمان مبر. (۸)

وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ ﴿٩﴾ دوست دارند كه نرمى كنى تا نرمى نمايند. (۹) 

وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ﴿١٠﴾ و از هر قسم خورنده فرو مايه‌اى فرمان مبر: (۱۰) 

هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِيمٍ ﴿١١﴾ [كه‌] عيبجوست و براى خبرچينى گام برمى‌دارد، (۱۱)

مَنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿١٢﴾مانع خير، متجاوز، گناه پيشه، (۱۲) 

عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ ﴿١٣﴾گستاخ، [و] گذشته از آن زنازاده است، (۱۳) 

 أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ ﴿١٤﴾به صرف اينكه مالدار و پسردار است، (۱۴) 

 إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٥﴾

چون آيات ما بر او خوانده شود، گويد: «افسانه‌هاى پيشينيان است.» (۱۵)