با هم قرآن بخوانیم

صفحه چهارصد و  پنجاه قرآن آیات 103 تا 126 سوره صافات 

 با قرائت استاد خلیل الحصری

فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ ﴿١٠٣﴾ پس وقتى هر دو تن دردادند [و همديگر را بدرود گفتند] و [پسر] را به پيشانى بر خاك افكند، (۱۰۳)

 وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ ﴿١٠٤﴾  او را ندا داديم كه اى ابراهيم! (۱۰۴)

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿١٠٥﴾  رؤيا[ى خود] را حقيقت بخشيدى! ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم! (۱۰۵)

إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِينُ ﴿١٠٦﴾ راستى كه اين همان آزمايش آشكار بود! (۱۰۶)

 وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ ﴿١٠٧﴾ و او را در ازاى قربانى بزرگى باز رهانيديم. (۱۰۷)

وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ ﴿١٠٨﴾ و در [ميان‌] آيندگان براى او [آوازه نيك‌] به جاى گذاشتيم. (۱۰۸)

سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ ﴿١٠٩﴾ درود بر ابراهيم! (۱۰۹)

كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿١١٠﴾ نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم. (۱۱۰)

إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ﴿١١١﴾در حقيقت، او از بندگان با ايمان ما بود. (۱۱۱)

وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَقَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ ﴿١١٢﴾ و او را به اسحاق كه پيامبرى از [جمله‌] شايستگان است مژده داديم. (۱۱۲)

 وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَى إِسْحَقَ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ ﴿١١٣﴾و به او و به اسحاق بركت داديم، و از نسل آن دو برخى نيكوكار و [برخى‌] آشكارا به خود ستمكار بودند. (۱۱۳)

 وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿١١٤﴾ و در حقيقت، بر موسى و هارون منت نهاديم. (۱۱۴)

وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ ﴿١١٥﴾ و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ رهانيديم. (۱۱۵) 

 وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ ﴿١١٦﴾ و آنان را يارى داديم تا ايشان غالب آمدند. (۱۱۶)

وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ ﴿١١٧﴾ و آن دو را كتاب روشن داديم. (۱۱۷)

 وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ ﴿١١٨﴾و هر دو را به راه راست هدايت كرديم. (۱۱۸)

وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ ﴿١١٩﴾ و براى آن دو در [ميان‌] آيندگان [نام نيك‌] به جاى گذاشتيم. (۱۱۹)

سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ﴿١٢٠﴾  درود بر موسى و هارون! (۱۲۰)

إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿١٢١﴾ ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم، (۱۲۱)

إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ﴿١٢٢﴾ زيرا آن دو از بندگان با ايمان ما بودند.(۱۲۲)

وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنْ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٢٣﴾ و به راستى الياس از فرستادگان [ما] بود. (۱۲۳)

 إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾ چون به قوم خود گفت: «آيا پروا نمى‌داريد؟ (۱۲۴)

أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ ﴿١٢٥﴾  آيا «بعل» را مى‌پرستيد و بهترين آفرينندگان را وامى‌گذاريد؟! (۱۲۵)

وَاللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٢٦﴾ [يعنى:] خدا را كه پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شماست؟! (۱۲۶)