صفحه سیصد و هفتاد و شش قرآن آیات 207 تا 227 سوره شعراء
با قرائت استاد خلیل الحصری
مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ ﴿٢٠٧﴾
آنچه از آن برخوردار مى‌شدند، به كارشان نمى‌آيد [و عذاب را از آنان دفع نمى‌كند]؟ (۲۰۷)
وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ ﴿٢٠٨﴾
و هيچ شهرى را هلاك نكرديم مگر آنكه براى آن هشداردهندگانى بود. (۲۰۸)
ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿٢٠٩﴾
[تا آنان را] تذكر [دهند]؛ و ما ستمكار نبوده‌ايم. (۲۰۹)
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ ﴿٢١٠﴾
و شيطانها آن را فرود نياورده‌اند. (۲۱۰)
وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿٢١١﴾
و آنان را نسزد و نمى‌توانند [وحى كنند]. (۲۱۱)
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿٢١٢﴾
در حقيقت آنها از شنيدن، معزول [و محروم]اند. (۲۱۲)
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ ﴿٢١٣﴾
پس با خدا، خداى ديگر مخوان كه از عذاب‌شدگان خواهى شد. (۲۱۳)
وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ ﴿٢١٤﴾
و خويشان نزديكت را هشدار ده. (۲۱۴)
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٢١٥﴾
و براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كرده‌اند، بال خود را فرو گستر. (۲۱۵)
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢١٦﴾
و اگر تو را نافرمانى كردند، بگو: «من از آنچه مى‌كنيد بيزارم.» (۲۱۶)
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ﴿٢١٧﴾
و بر [خداىِ] عزيزِ مهربان توكل كن، (۲۱۷)
الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ ﴿٢١٨﴾
آن كس كه چون [به نماز] برمى‌خيزى تو را مى‌بيند، (۲۱۸)
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ ﴿٢١٩﴾
و حركت تو را در ميان سجده‌كنندگان [مى‌نگرد]. (۲۱۹)
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٢٢٠﴾
او همان شنواى داناست.(۲۲۰)
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ﴿٢٢١﴾
آيا شما را خبر دهم كه شياطين بر چه كسى فرود مى‌آيند؟ (۲۲۱)
تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ﴿٢٢٢﴾
بر هر دروغزن گناهكارى فرود مى‌آيند، (۲۲۲)
يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ ﴿٢٢٣﴾
كه [دزدانه] گوش فرا مى‌دارند و بيشترشان دروغگويند،(۲۲۳)
وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ﴿٢٢٤﴾
و شاعران را گمراهان پيروى مى‌كنند. (۲۲۴)
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ ﴿٢٢٥﴾
آيا نديده‌اى كه آنان در هر واديى سرگردانند؟ (۲۲۵)
وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ ﴿٢٢٦﴾
و آنانند كه چيزهايى مى‌گويند كه انجام نمى‌دهند. (۲۲۶)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ ﴿٢٢٧﴾
مگر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده و خدا را بسيار به ياد آورده و پس از آنكه مورد ستم قرار گرفته‌اند يارى خواسته‌اند. و كسانى كه ستم كرده‌اند به زودى خواهند دانست به كدام بازگشتگاه برخواهند گشت. (۲۲۷)
