صفحه سیصد و هفتاد و سه قرآن آیات 137 تا 159 سوره شعراء
با قرائت استاد خلیل الحصری
إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٣٧﴾
اين جز شيوه پيشينيان نيست. (۱۳۷)
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿١٣٨﴾
و ما عذاب نخواهيم شد.» (۱۳۸)
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ﴿١٣٩﴾
پس تكذيبش كردند و هلاكشان كرديم. قطعاً در اين [ماجرا درس] عبرتى بود، و[لى] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند. (۱۳۹)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٤٠﴾
و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است. (۱۴۰)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٤١﴾
ثموديان، پيامبران [خدا] را تكذيب كردند؛ (۱۴۱)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٤٢﴾
آنگاه كه برادرشان صالح به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (۱۴۲)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٤٣﴾
من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم. (۱۴۳)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٤٤﴾
از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد. (۱۴۴)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٤٥﴾
و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‌كنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (۱۴۵)
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ ﴿١٤٦﴾
آيا شما را در آنچه اينجا داريد آسوده رها مى‌كنند؟ (۱۴۶)
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿١٤٧﴾
در باغها و در كنار چشمه‌ساران، (۱۴۷)
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ ﴿١٤٨﴾
و كشتزارها و خرمابنانى كه شكوفه‌هايشان لطيف است؟ (۱۴۸)
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ ﴿١٤٩﴾
و هنرمندانه براى خود از كوهها خانه‌هايى مى‌تراشيد. (۱۴۹)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٥٠﴾
ز خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد. (۱۵۰)
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ ﴿١٥١﴾
و فرمان افراطگران را پيروى مكنيد:(۱۵۱)
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ﴿١٥٢﴾
آنان كه در زمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند.»(۱۵۲)
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ﴿١٥٣﴾
گفتند: «قطعاً تو از افسون‌شدگانى. (۱۵۳)
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿١٥٤﴾
تو جز بشرى مانند ما [بيش] نيستى. اگر راست مى‌گويى معجزه‌اى بياور. (۱۵۴)
قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿١٥٥﴾
گفت: «اين ماده‌شترى است كه نوبتى از آب او راست و روزى معين نوبت آب شماست.(۱۵۵)
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٥٦﴾
و به آن گزندى مرسانيد كه عذاب روزى هولناك شما را فرو مى‌گيرد. (۱۵۶)
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ﴿١٥٧﴾
پس آن را پى كردند و پشيمان گشتند. (۱۵۷)
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٥٨﴾
آنگاه آنان را عذاب فرو گرفت. قطعاً در اين [ماجرا] عبرتى است، و[لى] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند.(۱۵۸)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٥٩﴾
و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است. (۱۵۹)
