«محرم هم تمام مي شود..
به خانه هايمان مي رويم و
مهيا مي شويم براي همه ی انچه که بوده ايم.
حسين را هم درون پستو هايتان پنهان کنيد تا سال ديگر .
چون علم و کتل ونخل و زنجيرهايتان.
اکبر و اصغر و قاسم و عباس را هم!
عباس را نه!
به کارتان مي ايد .
براي قسم خوردنتان هنگام دروغ.
براي گاه خطر هايتان .
زماني که مي خواهيد سر ديگري کلاه بگذاريد وشاهدي مي خواهيد.
فردا صبح هم کرکره مغازه هايتان را بالا بدهيد.
درِ بنگاهايتان را باز کنيد و يک لايتان را چهار لا حساب کنيد.
کلاه هايتان را آماده کنيد براي اينکه دوباره تا خرخره سر مردم بگذاريد.
آنچه را اين روز ها خرج نذري هايتان کرديد، خرج شربت چاي مرغ و برنجتان،
به يکباره جبران کنيد.
برويد و حسين و دردهايش را به حال خود بگذاريد.»
دکتر علی شریعتی
