حضرت ابوالفضل، از دیدگاه امام علی

بدون شک، حضرت ابوالفضل العباس علیه‏السلام که از همان کودکی، زورق نشین دریای بی‏کران علم و معرفت بود، همچون ماه تابان، از خورشید ولایت، حضرت امام علی بن ابی‏طالب علیه‏السلام، نور می‏گرفت، به فراستی عمیق، و درکی شگرف و دقتی چشمگیر، نائل آمد.

در حدیث شریفی، چنین آمده است:

جناب امیرمؤمنان، حضرت امام علی علیه‏السلام، در مورد نبوغ علمی و دانش فراوان فرزند بزرگوارش، حضرت ابوالفضل العباس علیه‏السلام، چنین فرموده است: 

«إنه زق العلم زقا»!

یعنی: «بدون تردید، او در دوران کودکی، علم و دانش را از پستان امامت، چشیده است»!

در روایت مبارکه‏ای، آمده است:

حضرت امیرمؤمنان امام علی علیه‏السلام، درباره‏ی حضرت ابوالفضل علیه‏السلام فرمود: «عباس علیه‏السلام، در پیشگاه خداوند متعال، دارای مقام ارجمندی است! خداوند متعال، به جای دو دست [که در روز عاشورا، فدا کرد،] دو بال به او می‏دهد، و او، با آن دو بال، همچون جعفر طیار، همراه فرشتگان، در فضای بهشت، پرواز می‏کند».

در روایت مبارکه‏ی دیگری آمده است:

در آن هنگام که جناب امیرالمؤمنین، حضرت امام علی علیه‏السلام در بستر شهادت آرمیده بود، حضرت ابوالفضل العباس علیه‏السلام را نزد خود طلبید.

پس از آن که حضرت ابوالفضل العباس علیه‏السلام، نزد پدر بزرگوار خود حاضر شد، حضرت امیرمؤمنان علیه‏السلام آن بزرگوار را به سینه‏ی مبارک خود چسبانید و خطاب به آن بزرگوار فرمود:

«ولدی!

و ستقر عینی بک فی یوم القیامة».

یعنی: «فرزندم!

به زودی، چشم من، در روز قیامت، به وسیله‏ی تو، روشن می‏گردد».