پاسخ به:قبله
دوشنبه 17 شهریور 1393 12:13 PM
سالها قبله مسلمانان، بیتالمقدس بود. كعبه در آن زمان به صورت بتخانه در آمده بود و مصلحت نبود كه اسلام آن را قبله عبادت قرار دهد؛ ولى پس از هجرت، شرایطى پیش آمد كه قبله مسلمانان از بیتالمقدس، به مسجدالحرام تغییر یافت. یكى از علل آن زخمزبانهایى بود كه یهودیان به مسلمین مىزدند و مىگفتند: شما خودتان قبله ندارید و به سوى قبله ما نماز مىخوانید! رسول خدا(ص) از این موضوع ناراحت بود و انتظار گشایشى را از سوى خدا مىكشید، تا آن گاه كه آیات قرآن نازل شد و دستور آمد كه هر كجا هستید، رو به مسجدالحرام بایستید و نماز بخوانید. آیات تغییر قبله، در طول تاریخ به مسلمانان این درس را مىدهد كه مستقل و آزاد باشند و زیر بار منت دیگران - حتى در مسائل عبادى - نروند و شرافتمندانه زندگى كنند.
این فرمان تغییر قبله، به علاوه امتحانى براى مسلمانان بود تا معلوم شود، چه كسانى مطیع و پیرو كامل دستورهاى خدا و پیامبراند و چه كسانى بهانه جویى و اعتراض مىكنند.
بنابراین مسلمانان باید در عبادت، رو به كعبه كنند؛ حتى در كارهایى همچون خواب و خوراك خوب است به سمت قبله باشند. ذبح حیوانات نیز باید رو به قبله باشد و گرنه گوشت آنها حرام مىشود. این جهتگیرى در همه امور به سوى كعبه، درس یكتاپرستى، ایمان و به یاد خدا بودن را به مسلمانان مىدهد، تا همواره توجه به خانه محبوب و معبود داشته باشند واز غفلت به در آیند. به علاوه این سمتگیرى به سوى قبله واحد، نظم و وحدتى شگفتانگیز و زیبا مىآفریند و همه مسلمانان در هر جاى دنیا، وقت نماز به سوى آن كانون خدایى رو مىكنند. اگر كسى از فراز آسمانها به صفوف نماز گزاران كره زمین بنگرد، دایرههاى متعددى را مىبیند كه مركزیت همه آنها، «كعبه» است.
«توحید» نقطه تمركز فكر، دل، جان و صفوف مسلمین است. از رهگذر توجه به قبله، علم هیئت، جغرافیا و جهتشناسى نیز در میان مسلمانان رشد كرد. آرى كعبه، یادگار مبارزات توحیدى حضرت ابراهیم و اسماعیل(ع) و حضرت محمد(ص) است. حضرت مهدى(عج) نیز در قیام جهانى خویش، به كعبه تكیه مىكند و به اصلاح جهان مىپردازد. این كعبه است كه براى نماز و نیایش، قبله یك مسلمان قرار مىگیرد.
یا صاحب الزمان علیه السلام