سخنانی زیبا از امام علی (ع) در نهج البلاغه

*همانا این دل‏ها همانند بدن‏ها افسرده می‏شوند، پس برای شادابی دل‏ها، سخنان زیبای حکمت آمیز را بجویید.
*هنگامی که از چیزی می‏ترسی، خود را در آن بیفکن، زیرا گاهی ترسیدن از چیزی، از خود آن سخت تر است.
*نه مرگ آنقدر ترسناک است و نه زندگی آنقدر شیرین که آدمی پای برشرافت خود گذارد.
*احمق ترین خلق کسی است که خود را عاقل‏ترین خلق بداند.
*عقل تو را کفایت کند که راه گمراهی را از رستگاری نشانت دهد.
*دو گرسنه‏اند که هیچگاه سیر نشوند: طالب علم و طالب دنیا.
*از نافرمانی خدا در خلوت‏ها بپرهیزید؛ زیرا همان که گواه است داوری کند.
*انسان در زیر زبان خویش پنهان است.
*پوزش طلبیدن نشان خردمندی است.
*نادانی دردناک ترین دردهاست.
*سه کار شرم برنمی‏دارد: خدمت به مهمان، برخاستن از جا در برابر معلم و گرفتن حق خود.
* با مردم طوری رفتار کنید که اگر مردید بر شما اشک بریزند و اگر زنده ماندید با اشتیاق سوی شما آیند.
* زبان تربیت نشده درنده‏ای است که اگر رهایش کنی می‏گزد.
* هشدار! هشدار! به خدا سوگند چنان پرده پوشی کرده؛ که پنداری تو را بخشیده است.
* بخشنده باش؛ اما زیاده روی نکن، در زندگی حساب‏گر باش؛ اما سخت گیر نباش.
*بزرگ‏ترین ترس بی‏خردی است.
* ترسناک‏ترین تنهایی خودپسندی است.
* عیب تو تا آنجا که روزگار با تو هماهنگ باشد، پنهان است.
* چون دنیا به کسی روی آورد، نیکی‏های دیگران را به او نسبت دهند، و چون از او روی برگرداند خوبی‏های او را نیز برباید.
*آنکه تو را هشدار دهد، چون کسی است که مژده داده است.
* اگر بر دشمنت دست یافتی، بخشیدن او را شکرانه پیروزی قرار ده.
*بخشندگی آدمی او را محبوب مخالفانش می‏کند و بخلش او را نزد فرزندانش هم منفور می‏سازد.
* برترین زهد، پنهان داشتن زهد است.