غزل شماره ۳۵۹: خرم آن روز کز این منزل ویران بروم

تعبیر :

آرزویی دارید که رسیدن به آن را محال می دانید و مدام به خودتان می گوئید که این کار انجام نمی شود. خودتان را بیمار و رنجور کرده اید و غصه می خورید. نذری کرده اید و متوسل به ائمه شده اید. با خود عهدی بسته اید که اگر انجام شود، تولد دیگری می یابید. انسان های مؤمنی به شما کمک می کنند تا غم این ایام را آسان تر تحمل کنید و از این ورطه نجات یابید و به ستاره ی بخت و اقبال خودتان برسید.