خور؛ یک روستای خوب

شهرک خور از روستاهای قدیمی شهرستان ساوجبلاغ با پیشینه بالای 2000 سال است که در ناحیه سردسیری کوهستان‌های شمال باختر شهر هشتگرد واقع و با رشد جمعیت و توسعه، این روستا تبدیل به شهرک شده است.
 

خور از ناحیه خاور به روستای سیفدارک و فشند و شهر جدید هشتگرد و از سمت باختر به روستای عرب آبادکوه و شهرک هیو و از سمت شمال به منطقه کوهستانی طالقان و از سمت جنوب به بزرگراه تهران-قزوین و شهر هشتگرد منتهی می‌شود.

نام روستای خور به جهت داشتن آب‌وهوای خوب و مناسب، ابتدا خوب یا خرداد بوده که با مرور زمان به خور تبدیل شده است.

از دیدنی‌های این روستا و منطقه اطراف آن می‌توان به امامزاده سلیمان، تپه‌ها و دره دو چنار، امامزاده برچشمه یا زبیده خاتون، برج و باروی قلعه خور و چنار 800 ساله‌اش اشاره کرد.

امامزاده سلیمان، از نوادگان امام زین‌العابدین است که بقعه این امامزاده در محدوده داخل روستای خور قرار گرفته است و قدمت بنای کنونی آن به دوران صفویه بازمی‌گردد.

امامزاده زبیده خاتون، در شمال غربی روستای خور، منطقه‌ای به نام برچشمه است که در دامنه کوه آن چشمه، کوره آهک‌پزی قدیمی و بقعه‌ای متعلق به دوره ایلخانی وجود دارد. این بقعه را زبیده خاتون می‌نامند. این بنای سنگ و گچی در نوع خود دیدنی است. این بنا یک برجک 6 ضلعی است. داخل هر یک از اضلاع طاقچه‌ای محراب مانند دارد و مصالح به‌کاررفته در این بنا سنگ، ملات و ساروج است.

در ناحیه زرچه کانی که به چنار تپه مشهور است، درختان کهن‌سال و بزرگی از گونه چنار دیده می‌شود که بسیار زیبا و دیدنی هستند.

در نزدیکی محوطه مسجد جامع نیز چناری 800 ساله وجود دارد که سندی زنده از تاریخی بودن منطقه است.

 از محوطه برج و باروی قلعه خور، بخش بسیار کوچکی باقی مانده است که با  بررسی‌های انجام‌شده یکی از برج‌های این قلعه تا سال 1340 نیز پابرجا بوده که متأسفانه امروزه بخشی کوچک از آن باقی است.

آبشار زیبای خور با ارتفاع 50 متر در مجاورت روستای خور در استان البرز و در فاصله 17 کیلومتری جاده کرج -چالوس  واقع شده است.

پس از طی مسافت 17 کیلومتر از شهر کرج به سمت چالوس (در حدود 3 کیلومتر قبل از سد کرج) وارد مسیر فرعی آسفالته خوزنکلا می‌شوید.

با طی مسافت تقریبی 17 کیلومتر و گذشتن از خوزنکلا، ارنگه و سیجان به روستای خور می‌رسید.

جاده ارتباطی آسفالت خوبی دارد  اما به دلیل پیچ‌وخم و شیب زیاد در هنگام عبور در این مسیر مراقب باشید مسیر اصلی را گم نکنید به‌عنوان راهنمایی راه سمت چپ از دوراهی ابتدای راه به خوزنکلا می‌رسد و باید راه سمت راست را ادامه دهید همچنین در ورودی روستای سیجان نیز راه سمت راست وارد روستای سیجان می‌شود که باید راه سمت چپ را ادامه دهید.

این روستا جاده فوق‌العاده زیبایی دارد و منظره کوه‌ها و ابرها بسیار دیدنی است.

آبشار از روستای خور  تقریباً 2 کیلومتر فاصله دارد که با طی زمان 30 الی 45 دقیقه از میان درختان زیبای  سیب ترش، گوجه‌سبز، زردآلو و گیلاس و طبیعت زیبای منطقه به پای آبشار خور خواهید رسید. به دلیل جلوگیری از هدر رفت آب چشمه مسیر نهر آب از نزدیکی آبشار تا روستای خور به‌وسیله کانال کوچکی هدایت می‌شود که در میان مسیر دریچه‌هایی برای تغییر مسیر آب به سمت باغات تعبیه شده است.

این آبشار به‌اندازه‌ای بلند است که از فاصله‌ای دور می‌توان آن را دید و خستگی پیاده‌روی کوتاه انجام‌شده از بدن را به در کنید. ارتفاع آبشار به 50 متر می‌رسد و محل ریزش آب به‌صورت صخره‌ای و کاملاً عمود بر زمین است.

در فصول سرد سال به دلیل برودت هوا، آب آبشار یخ میزند و منظره واقعاً زیبایی رو ایجاد می‌کند اما در عوض به دلیل ارتفاع برف رسیدن به آبشار نیز سخت‌تر می‌شود.

تپه‌ها و کوهستان‌های این منطقه به دلیل برخورداری از آب فراوان، خاک حاصلخیز و شرایط رشد مطلوب مخصوصاً در فصل بهار میهمان گونه‌های گیاهی خوراکی و درمانی مثل ریواس، آویشن، کنگر، پونه و غیره است.

پیست اسکی خور هم در نزدیکی روستای خور قرار دارد  که بزرگ‌ترین پیست اسکی ایران محسوب می‌شود.

در مرکز روستا گورستانی قدیمی قرار دارد که در آنجا نیز آثار سنگ‌هایی با قدمت ۶۰۰ تا ۷۰۰ سال با نام اشخاصی که پسوندهای منتصب به خور دارند یافت می‌شود. یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این روستا هم‌جواری با آبشار خور است که جزو مناطق ویژه طبیعت ایران است و بلندی آن به ۶۰ متر می‌رسد.

با توجه به داشتن آب‌وهوای کوهستانی جانورانی مانند قوچ، میش، کل، بز، گرگ، شغال، روباه و پرندگانی از نوع کبک، مرغ کوهی، عقاب، شاهین، جغد، قناری، بلبل، شانه‌به‌سر و دارکوب در این محدوده دیده‌شده‌اند.