قرار شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

امام مۆمنان تأکید فرموده اند: زکاة البدن الصیام؛ زکات بدن روزه داری است.

آن حضرت روزه را آزمونی برای میزان اخلاص بندگان معرفی کرده اند.( نهج البلاغه، حکمت 252)حضرت علی(علیه السلام) فرموده اند: روزه ماه رمضان سپری است در برابر مجازات خدا.(نهج البلاغه، خطبه110) آن حضرت در حکمت عبادات می فرمایند: خداوند بندگانش را با نماز، زکات و تلاش در روزه داری حفظ کرده است تا اعضاء و جوارحش آرام و دیدگانش خاشع و جان و روان او فروتن و دل هایشان متواضع باشد. کبر و خودپسندی از آنان رخت بربندد چرا که در سجده بهترین جای صورت را به خاک مالیدن فروتنی آورد و گذاردن اعضای پر ارزش بر زمین اظهار کوچکی کردن است و روزه گرفتن و چسبیدن شکم به پشت عامل فروتنی است...به آثار عبادات بنگرید که چگونه شاخه های درخت کبر را در هم می شکند.(نهج البلاغه، خطبه 192)

از امام باقر(علیه السلام) روایت شده است که پیامبر صلی الله علیه و آله به جابربن عبداللّه فرمودند: این ماه رمضان است که هر که روزاش را روزه بدارد و پاره ای از شبش را به عبادات بایستد و شکم و اندامش را از حرام بازدارد و زبانش را نگاه دارد، از گناهان خود بیرون می رود چنان که از ماه بیرون می رود، جابر گفت چه نیکوست این سخن که فرمودید، حضرت افزودند ولی چه سخت است این شرط هایی که کرده ام.

امام صادق(علیه السلام) فرموده اند: بدون شک روزه، تنها دست کشیدن از طعام و آشامیدنی نیست و برای آن شرطی است که تنها با رعایت آن، روزه متحقق می گردد و آن نگاهبانی معنوی و درونی است، پس هنگامی که روزه دارید زبان خود را از دروغ نگاه دارید و دیدگان را از ناروا فرو پوشید... ای روزه دار چنان باش که در راه خدا از آن چه غیر اوست بیزاری جسته ای و با روزه ای کامل از آن چه خدایت نهی کرده در آشکار و نهان به سوی او تقرّب یافته ای و خشیت خدا را آن چنان که حق اوست در آشکار و نهان پیشه ساخته و جانت را در روزه داری به پیشگاه خداوند به طور کامل تقدیم داشته ای و دلت را برای او از هر چیز فارغ کرده و بر آنچه خدایت فرمان داده و به انجام آن فراخوانده همت گمارده ای. پس چون این اعمال را کامل به جای آوری روزه دار حقیقی خواهی بود و آن چه را که خدایت فرموده بنا نموده ای اما اگر از این اعمال بکاهی به همان مقدار از فضل و ثواب روزه ات کاسته ای. به راستی روزه صرفاً دست کشیدن از خوراک و آشامیدنی نیست بلکه خداوند آن را مانعی در برابر رفتار و گفتاری که روزه را باطل می کند قرار داده است، چه کم اند روزه داران و چه بسیارند آنان که گرسنگی بر خود روا می دارند.

شیخ طوسی با سند خود از محمد بن فضل بغدادی نقل می کند که گفت: به امام هادی(علیه السلام) نوشتم فدایت شوم ماه رمضان می آید و در دل انسان هوای زیارت امام حسین (علیه السلام) و زیارت پدر بزرگوار تو در کاظمین می افتد، آیا در وطن خود بماند و روزه بگیرد تا ماه رمضان به پایان برسد یا در این ماه مسافرت کند و افطار نماید؟ امام علیه السلام در پاسخ نوشتند: ماه رمضان از چنان فضیلت و اجری برخوردار است که هیچ ماهی چنین خصوصیتی ندارد پس چون فرا رسید به آن عمل شود.

امام حسن عسکری(علیه السلام) فرموده اند: هر کس ده ماه رمضان بطور متوالی روزه بگیرد وارد بهشت گردد.